doğu ve güneydoğu illerinde görev yapan batılı öğretmenler yeni eğitim-öğretim yılında görev yerlerine gitmek istemiyor. tamam, görev kutsaldır, orası da vatanın bir parçasıdır, birşey demiyorum. ben de altı yıl boyunca kars'tan van'a, bingöl'den muş'a o bölgenin çoğu şehrini terörün en pis zamanlarında resmi plakalı araçla gezdim görev gereği. belki gençliğin verdiği ateşle zerre korkmadım ve "ne olacaksa olsun" dedim. (bunu kendimi övmek için değil, klavye delikanlısı ergenleri önceden susturmak için yazdım.) ama şimdi bakıyorum da kimse böyle demek zorunda değil. dememeli demiyorum, demek zorunda değil diyorum. gözünü karartıp giden cengaverler illa ki var, allah onlardan razı olsun ama şu ateşin ortasına girmek istemeyene de "neden" denmemeli. ki zaten bahsettiğim sorun da bu noktada ortaya çıkıyor. habere göre çok sayıda öğretmen doğu ve güneydoğu illerindeki görev yerlerine bu eğitim-öğretim yılında gitmek istemiyormuş. bunlar rapor alacak, ücretsiz izini zorlayacak, bazılarının tayin için formalite evlilikler yaptıkları bile söyleniyor. okullar zaten yakılıp yıkılmış, füzelerle parçalanmış halde. okulların açılışının 28 eylül'e alınmasının sebebinin terör olayları olduğunu söylüyor eğitimciler. haberde yer alan başka bir ayrıntı da şu: öğrenciler arasında öğretmeni "bizden değil, batılı" diye görenler olduğu söyleniyor. oralarda yaşamış biri olarak bunun doğru olduğunu da biliyorum.
e hani terörün engellenmesinin en birinci ve mantıklı yolu eğitimdi? sen oraya öğretmenlerini gönderemezken, terörü nasıl bitireceksin?
