doğru bir laftır. o teröristlerin öldürdüğü askerlerimize şehit dediğini sananlarca kınanır.
zorunlu düzenleme: eksileyen kişilerin terörist olmadığını umuyorum. yoksa onlarla aynı havayı solumak istemem. sempatizanlık yaparken dikkat edin. bu sözlükte o leşlerin öldürdüğü kardeşlerimizin akrabaları da var. en azından vatanını korumaya çalışırken ölüp şehit olmuşlardır, bölmeye çalışıp leş değil.
katillerin ölüsüne leş demenin insanlıktan nasibini almamak olduğunu düşünmek, insanlıktan nasibini almamış olmanın tanımıdır. adam dağ bayır asker avına çıkacak, binlerce insan öldürecek, dış mihrakların yurt içindeki maşası olacak, çocuk öldürecek, bebek öldürecek bakın tekrar ediyorum, bebek öldüren katiller bunlar ve ben onların ölüsüne saygı gösterecem öyle mi?
(bkz: ya bi siktir git)
edit: varsayalım devlet bi sürü hata yaptı, ulan kediler bile sahipsiz köpek yavrularını emziriyo be öldürmüyo. bunlar insanlıktan çıkmış, hayvanlıktan bile düşmüş. neyi savunuyosunuz, ne aşırı milliyetçiliği dangozlar!
güney doğuya askerliği cıkan saglıklı bir beynin bir süre sonra orda kendi kendine ben neden burdayım ve neden savaşıyoruz!neden onlar saldırıyor neden arkadaşım yanımda ölüyor!bende vurulurup ölürmüyüm!hayır ölmemem için öldürmem gerek..ve piskolojik olarak öldürme güdüsünü ortaya cıkarmak için karşı taraftan nefret etme istegi duyarsın..ve ölmüş bi düşmana leşşş dersin vatannnn hayiniydi vurdum geberdi dersin ve bu yüregini rahatlatma seklidir kendını haklı gostermek ıstersın bi insanı oldurdugun ıcın...hayatta kalmak için..ya bunu yaparsın ya da zaten beynine empoze etmişlerdir cok önceden ,öldürmek ve leş demek gerçeklere sırt dönüp yalanlara bilerek gönülü olarak inanmaktır.bunu bi tek askerlermi duyar sorusuna gelirsek hayır karşı tarafında insan olduğunu düşünmek yeter..allah aşkına nefretınizi gömün içinize ve bitsin bu kardeşin kardeşe kıyması..
pkk bir bebek katilidir. buradan "yanlış düşünüyorsunuz hayır bıdı bıdı" diyenlere bebek katillerinin ölülerine veya dirilerine ne dememiz gerektiğini sormak isterim.
bizde şöyle bir algı var: eğer "ölü ele geçen" düşmansa saygı duyulmalı. benim toprağıma göz dikse de sonuçta bir şekilde karşılıklı bir "savaş" vardır ve bu savaşı düşman durup dururken çıkartmış bile olsa ölüsü veya esiri asgari saygıyı hak eder. ancak isyan varsa, ihanet varsa, hainlik varsa yani devletin koyduğu kurallara karşı koyma varsa ortada bir savaş yoktur ve hainler saygıyı hak etmezler. şimdi eğer gerçek hayatta herşey o kadar köşeli olsaydı, masallardaki gibi iyi ile kötünün safı çok net ortada olsaydı kararı çok kolay verebilirdik. ama nedensel düşününce olaylara çok boyutlu bakınca bazı şeylerin istediğimiz gibi olmadığını anlayınca umutsuzluk baş gösteriyor. bu durumda ikiye ayrılıyoruz kimimiz gerçekçi bakmaya devam edip, özeleştirisini yapıyor, kimimiz savunmaya geçip her türlü bilgiye karşı kendini kapatıyor. ben kendi adıma, şöyle yapıyorum. mesele içeriden dışarıdan bir şekilde bombok edildiği için, ne söylesem bir tarafın sempatizanı ilan edileceğim için, iblisce düşünceler zihinleri ele geçirdiği için en azından daha fazla zihin kirliliği yaşamamak amacıyla susmayı tercih ediyorum.
son söz olarak inanıyorum ki, zulmedenler, hangi taraftan olursa olsunlar, adlarına ne denirse densin, işte onların yakaları iki dünyada da bir araya gelmeyecektir.
leş, sözlük anlamı olarak ; kokmuş hayvan ölüsü manasına gelmektedir. dolayıyla bu şekilde bir terörist-hayvan benzetmesine kızması gereken birileri varsa o da hayvanseverlerdir.
