öyle bir hal aldı ki artık mutlaka birilerinin şehit bir tadığı yakını, akrabası var bu ülkede. toprak ve özerklik isteyen bir topluluğun asil olmadan yaptığı mücadele ve bu mücadeleyi kendine rant sağlamak için kullananların kısır döngüsünde ilerlemekte. yazık ki dün tv'de herhangi devlet görevlisinin pkk demeye bile korktuğu dönemlerden, millet vekilinin mecliste dağdaki teröristlere ve imralıdaki ele başına çocuklarımız diye hitab edebilmesine kadar geldik. günden güne gelişme yerine kötüye bir gidiş söz konusu.
peki istediklerini aldıkları zaman ne olacak.
ülkenin doğu bölgesini almış olup kendilerine yeni bir devlet kurduğu zaman herşey düzelecek mi dersiniz. tabi ki hayır. verimsiz, sanayinin bir türlü gelişemediği fakir topraklarda ne kadar bir ülke olabilirler. o zaman ne olacak yine türkiyenin sırtından geçinmek isteyecekler. ülke olmanın kolay birşey olduğunu sanan bu geri zihniyet halkını açlığa sürüklemiş olacak. illegal yolla alınanı nasıl legal yollarla yönetebilirsin. onlarda biliyor bunu ve istemiyorlar aslında onlar için şu an en faydalı yol federal bölgelere ayrılarak eyalet düzenini getirebilmek. peki nedir bu eyalet düzeni? her eyaletin kendi yasaları kendi iç yönetimde özgürlüğü olması ama ekonomik olarak halen büyük bütünün parçası olarak kalması. yani bu şu demek 'biz kendimizi yönetelim kendi düzenimizi yasaklarımızı koyalım ama yine sizin paranızı yiyelim' demek. emin olun o gün geldiğinde bizim o bölgelere geçişimizi bile engelleyeceklerdir yasalarla. şimdi bunu bilmiyor mu siyasetçiler?
elbette stratejik bölgelerde olanların bundan haberi var. peki yavaş yavaş ilerlediğimiz bu eyalet düzenine engel olmak ve bu çatlak sesleri dindirebilmek için ne yapmalı diye düşündüğümüzde aklıma silahlı müdahaleden başkası alternatif olarak gelmiyor. çünkü şimdiye kadar her yol denendi. genel af verildi. dagdan inene iş verildi affedildi para verildi benden onlarca kat daha iyi imkanlar sağlandı yine yok yine yok. nasıl kıbrısı yunan desteği ile kuşattığında kıbrıs rumları siyasi onlarca manevra yapıldı bir santim ilerleme olmadı. ama askeri müdahale yapıldığı andan sadece iki gün sonra herkez süt dökmüş kuzuya döndü. demek ki siyasetin çözemediği konular bunlar.
tehlike büyüyor ve artık zarar olmadan bu işten sıyrılamayacağımız ortada. en azından az zararla kurtulmayı denemeliyiz.
