hüzünle sallanan el... hareket eden otobüs... sanki yanında o varmış gibi hissederken aslında onun çoktan gittiğini farketmek... otobüsün sadece sevileni değil kalbin yarısını da götürdüğünü bilmek... bir damla gözyaşı... aşk işte. bir elma şekeri misali tatlı tatlı yersin sonunda kazığı kalır hepsi bu. *
o an bir hüzün oluşur ve hayal dalgalanmaları başlar ilk günler ve gitmesine yakın günler göz önüne gelir keşkeler önünden geçer ama artık tek başına dönülmüştür çoktan.
terminale tek başına inmek kadar kötü olmayan durumdur. bir karşılayanınızın olmaması insana zaman geçtikçe zor gelir. bir de birilerinin otobüsten iner inmez bir bekleyenlerinin olduğunu görünce nalet olsun bu şehre geldiğim güne dedirtir. (bkz: aşti)
