bursa terminalinde mevcut olan adamdır, bursa'ya gelip giden çoğu insanı bezdiren ruh hastasıdır, yanına gelir, çayı döker, bardağı eline verir sonra parasını ister, yok ben içmicem deyince diretir, sizi yıldıramazsa hadi benden olsun der, alırsınız, bu defada bedava olunca nasıl alıyon diye laf sokar, müsibet gibidir.
izmir terminalinde de aynısının daha azmışı bulunmaktadır. yarım saat önce gittiğine pişman ederler insanı. kola ile sandviç yersin adam gelir çay içiyor musun der, hayır dersin olsun boşver kolayı sen çay iç der. harbi manyaktır bunlar, içmediğin çayın parasını isterler, bardağı önüne bırakıp para ister. ulen içecek olsam isterim nedir bu zorlama. bir de çay sabahtan beri demlene demlene kafayı sıyırmıştır.
adana terminali'ndeki görülmeye değerdir. otobüsün tam kapısının karşısında durur ve yol sersemi otobüsten inen yolcunun yürüme hareketinin doğallığında oluşturduğu kol salınımına çay bardağını tutuverir. nasıl bir zamanlamadır ki o elinizde çay bardağını ilk farkettiğinizde çaycıyı iki adım geçmişsinizdir bile. şeker mi? merak etmeyin ince belli çay bardağında iki şeker atılmış ve çay da ılımıştır zaten. şekersiz içiyorsanız öylesine bi iki yudum çekersiniz karıştırmadan.
otobüsten inerken o sırada yolculardan birinin "lan aşağıda bir çaycı var gelene çayı tutturuveriyor" cümlesini duymama rağmen yedim zokayı. otobüsten inen kadın çocuk demeden hepimizin eline verdi.
bunların yastık,kek,poğaça,dergi,aspirin vede kulak tıkacı satan modellerindende şehir terminallerinde bolca rastlamak mümkündür.
en son 2 ay önceki yolculuğumda bana kulak tıkacı satmak için 15dk peşimde koşan adamın tıkacı münasip bir yerine monteledikten sonra son bulmuş azaptır.
aynen benim de bursa terminalinde rastladığım gerzek çaycıdır.
sene 2000 olsa gerek. hava 35 derece sıcak. son finalden çıkmışım, yaz tatiline eve dönüyorum. otobüsü kaçırmayayım diye kan ter içinde terminale gelmişim.
bu dangalak yanıma oturup çayı doldurdu bardağa. buyur dedi. istemedim. ısrar etti, hava sıcak dedim. çay harareti alır dedi, o zaman sen iç dedim.
kalktı gitti pezevenk.
