öncelikle belirtmek isterim ki ben de sevgili ile ilgili bir başlık açmasaydım kendimi kötü hissedecektim. şimdiye kadar bundan kaçınmamım sebebiyse kendimi tam anlamıyla sözlük yazarı olarak hissetmememdi. hadi ordan sabahtan akşama, akşamdan sabaha sözlükte olmanı nasıl açıklıyorsun diyenlere bir şey diyemiyorum. sesimin çıkmaması şuçluluk psikolojisinden kaynaklanıyor. yok öyle değildi o.
mutlaka rastlamışsınızdır: arkadaşınız gelir size sevgilisiyle ne kadar mutsuz olduğundan, onu terk etmek istediğinden ama üzülmesinden korktuğundan dem vurur. "zaten hiç bir konu da anlaşamıyoruz, hiç kendine bakmıyor." gibi cümlelerle bu sevgiliden ne kadar soğuduğunu anlatır. eskaza bu kadar yerdiği sevgili kendini terk edince de, terk eden bu adam/kadın dünyanın en iyi, en güzel, en bakımlı, en akıllı insanı oluverir. "oy ben kıymetini bilememişim!" diye kafasını duvarlara vurur bu terkedilen arkadaşınız. siz de e abi sen geçen gün başka şeyler söylüyordun diyemezsiniz. sonuçta izansız da olsa arkadaş arkadaştır.
