terk eden terk ettikten sonra terk edilenin neler yaşadığını anlatmak için kurduğu giriş cümlesi.
terk edip gittiğinden beri, güneşin altında paslanmış kirli bir kediyim. bugün tam 13 yıl oldu ve ben hala terk ettiğin günü anıyorum. gidişin hem senin elinle hem benim elimle yazılan anonim bir şiir gibiydi sanki. öyle gitme isterdim ama kader miydi yoksa başka bir şey miydi...
terk edip gittiğinden beri, ben ruhu yarım kalmış ama satılması şart olduğundan satılan bir köleyim..hani o olmazsa dünyanın her yerini boş gösteren sevgiler vardır ya işte ben o sevgilerin sahibiyim ve dünya yıllardan beri boş kaldı terk edip gittiğinden beri. hangi boşlukta sallansam bana farketmiyor ki sen yokken. bana bakan gözlerle beni gören gözlere farklı binlerce kişiyim. acaba olsaydı şimdi saçları, elleri ,kolları...acaba olsaydı şimdi yüzü,teni,kokusu...acaba acaba olsaydı şimdi... sen yarım kalmış cümlelerimin tamamlanmayacak eksiltisi..
terk edip gittiğinden beri, ben alakasız iki şeyi birleştirmekten vazgeçtim...
terk edip gittiğinden beri, ben gülüyorum her şeye.çokça unutup çokça ağlıyorum. gecenin bir yarısında aniden uyandığımda gözlerimde yaş olarak geliyorsun tekrar dünyaya. birini özleyip de ona dokunamamak nedir bilirim. birini özleyip de onu özlemenin mantıksızca bir bekleyiş olduğunu da bilirim. ben çok şey biliyorum artık..büyüdüm.eşek kadarım şimdi..
sevgide yarınların olmadığını öğrendim ben. bugün ve şimdi varmış yarın yokmuş...insan gibiymiş sevgi,bir varmış bir yok... yokken bile varlığını hissettirirmiş.
çok çocuklar büyüttüm içimde ağlayan. artık yorgunum. efendisi olduğumu bile bile kölesi oluyorum dünyanın...eziyet çekmekten hoşlanıyorum sen gittiğinden beri...
susan sardunyalar gibi pencere kenarlarından sarkıyorum. bazen mor, bazen sarıyım çoğu zaman da siyah.
içimde bir tebessüm var yine de. gülümsüyorum herkese varlıklarını sonsuz sayan ve varlığıyla gururlanan herkese gülümsüyorum...çünkü ben,yok olmanın tadını biliyorum.
