her şey güzel giderken bir anda yarı yolda bırakılman ile sonuçlanan katlanılması gereken acıdır. Zaman bunun en güzel ilacıdır. Başka bir şey kullanmaya gerek yoktur. istenilirse arada haftada bir kez arkadaşlarla içmek iyi gelebilir.(unutturabilir) çünkü insan gururundan hiçbir şey anlatmaz ancak içtiğinde çözülür. Çözüldüğünde de yanında gerçek arkadaşları varsa ona istediği cümleleri sunabilirler.
terk etmenin acısının yanında pek lafı edilmemelidir. zira vicdanen en ufak bir sıkıntınız olmaz, gidenin arkasından bakar, üzülür göz yaşı dökersiniz belki ama gece yatağınıza girdiğinizde bıçak gibi saplanan bir vicdan azabıyla baş başa kalmazsınız. hele ki karşı tarafın bilmemesi gereken, bilmesi halinde üzüleceği sebeplerden dolayı ayrılıyor ve bunu karşı tarafa anlatmadan, onda sadece "sebepsiz yere bitti" mantığı bırakarak gidiyorsanız, işte gerçek acı orada.
