bugün

Boş boş oturuyorum. Yapacak bir şey gerçekten yok sanırım.
Ağlamak..
Elden bir şey gelmiyor.
Ben öyle yaptım.
soğuk su içmek.
Üç çeyrek kokereç yemek.
En yakın arkadaşla pes/fifa atmak çok iyi gelir tabi erkekseniz.
Bütün anılar imha edilerek geçmişe gömülür.
her şeyden önce soğuk bir duş almak kan dolaşımını canlandırır.
Gerçekten ama gerçekten bu başlığa bakıp medet uman varsa bana ulaşsın. Kafayı yememek, kabullenmek ve bunu aşmak için yaptıklarımı anlatabilirim. Şimdi burada anlatıp kendimden iğrendirmek istemiyorum. Ama şunu söyleyeyim ki "zaman" dışında denediğiniz ne varsa inanın bana boşa...

Başkası ile seviş, hatta her gün farklı bir kız ile seviş, esrar iç, ortamlara dal, yeni arkadaş çevresi bul, yeni şeyler satın al, eskisini sat, ne yaparsan yap... Bunları yaparken aslında uyuyorsun sen. Gece olunca gerçekler seni uyandırıyor ve çaresizlik ezgileri eşiğinde tam olarak ne ile intihar etsem diye düşünüyorsun. Akabinde ne ölebiliyorsun ne yaşayabiliyorsun. Zaman mirim zaman...

Zamanla unutursun demiyorum, yanlış anlama. Zamanla hiç bir şey unutulmaz, sadece bununla yaşamayı öğrenirsin. Gerçekten sevdiysen yapabileceğin tek şey bununla başa çıkmak değil bununla yaşamak.
Sövmek.
(img:#1931917)
Bir ufak rakı açıp ( büyüğe para yetmez) karşına iki kadehle şişeyi alıp dertleşmek.
Kızlar başkasını bularak bunu çok rahat giderirler. Erkeklerde bu da çalışmaz. Öyle boktan bişey.
aklınızdan bir sürü şey geçer, hiç birisini yapamazsınız.
yaşama sevinciniz gitmiştir çünkü...