omuzlara çöken yükün ağırlaşacağı düşünülünce kişiyi düşünceler salan, haberi alınca duygu karmaşasıyla ilk olarak anneyi arama gereği hissettiren durum. ertesi gün yeni görevine başlayacak olan beni uyutmayan ödül.
bir keresinde öylesine bir işe girmiştim bir mağazada. amacım sadece cep harçlığımı çıkartmaktı. benimle aynı seviyede çalışan 11 kişi daha vardı. neyse bir gün haber geldi ki bir kişi bir kademe üste çıkacak. tabii herkesi bir heyecan sardı. akabinde kadının biri çıkıp bu terfi olayının mağazadaki dinamiğe zarar verebileceğini söyledi. arkadaşlığımız da iyiydi, o da bozulurmuş...
kararlaştırdık ve ben patronla konuşmaya gittim. terfi istemediğimizi söyleyeceğim gibi bir durum var.
patron- ne vardı?
pmb- biz arkadaşlarla ortak karar aldık, şu terfi meselesi ile ilgili konuşacaktık.
patron- sen onların lideri gibi bir şeysin o zaman?
pmb- yok, sadece bana güvendikleri için buraya benim gelmemi uygun gördüler.
patron- tamam, sen terfi ediyorsun. maaşın da 350 lira artacak.
pmb- çok teşekkür ederim ismail bey. yüzünüzü kara çıkartmayacağım.
ulan 2 ay bile çalışmayacağım işte terfi alacağım diye yaptığım şerefsizliğe bak. gerçi çok değişik bir duygu,ilk kez terfi almıştım. şimdi ne zaman o mağazanın önünden geçsem küfreder gibi bakıyorlar bana.
