biz bir arada yaşamaya zorlanmış kişileriz ve farklı düşüncelerimiz olsa da bunu diğer çoğunluğa uydurmak zorundayız. ha ben bu zorunluluğa bireysel olarak aşırı direnmiş kişiyim fakat toplumda "saygı" diye bir şey yoktur. "tahammül" diye bir şey vardır. ben senden güçlüyüm ve seni ezerim o halde benim değerimi sen benimseyeceksin, benimsemezsen sana her türlü baskıyı yaparım, seni gerektiğinde mahrum bırakır hatta yaşamdan bile koparıp çıkartırım. bazı kişiler bu gerçek karşısında " saygı" adı altında çoğunluğun değerlerini benimseme, mantıklı görme, içselleştirme yoluna gitmiş olabilir ama en nihayetinde iş " tahammülde" biter. başta da dediğim gibi biz bir arada yaşamaya zorlanmış canlılarız ve hiçbir ortak paydamız olmasa da varmış gibi yapmak zorundayız.
kimseyi olduğu gibi kabullenemeyen bencil kendini beğenmiş insanlardır. bu tür insanlar dini inançlara ya da inançsızlığa ya da etnik kökene laf atarak onları yokmuş da sadece kendileri varlarmış gibi düşünen daha doğrusu düşünemeyen insanlar topluluğudur. inanç ve inançsızlık kişiyi bağlar. başım açıksa kime ne ya da başörtüm varsa namaz kılmıyorum belki ya da beş vakit kılıyorum. güzelim ya da çirkinim. eşcinselim belkide. kime ne. herşeyden önce insanız. huzurlu yaşamak içinde saygı duymalıyız birbirimize.
