ilk iki teravih namazına oğlumla gittim. imam ağırdan alabildiği kadar aldı. Zati sıkılan çocuk, yeni 14’üne girecek; isteksiz davrandı sonrasında. Ergen, ne yaparsın? Ben de yorgun hissedip gitmedim, yalan yok. Birisi bu imamlara "kolaylaştırınız zorlaştırmayınız; müjdeleyiniz nefret ettirmeyiniz" sözünün neyi kastettiğini anlatmalı bence. Ben oğlumun yaşındayken mescidimizin bir hocası vardı ki; severek namaza gider, sohbetini dinlemek için namazı iple çekerdik. Gerçi namazı hızla kıldırırdı; ama netice olarak hep güzel hatırlıyor ve anlattıklarının hafızamdan kaybolmamasına şaşırıyorum. Şimdi bir cumaya gidip gelene sorun bakalım; hutbenin konusu neydi, diye. Büyük çoğunluğu hatırlamıyor bile. Önemli olan çok anlatmak değil, özünü benimsetip sevdirmek. Şimdiki üşengeçliğimizin büyük sebebinin bu olduğunu düşünüyorum. Gidenlerin namazını Allah kabul etsin!
