türk müziğinin onlarca adım geri gitmesi demek olacaktır. "neden serdar ortaç değil, demet akalın değil, nez değil de sen? neden bu sanatçı demeye dilimin varmadığı saçma insanlar ve türevleri değil de sen gidiyorsun teo!" diye haykırmak istiyorum. istasyon insanları ne olacak şimdi?
teoman'ı dinlemekten keyif alan bir insan olarak söylüyorum benim için iyi bir haberdir. teoman artık gerçekten şarkı yazamıyordu. bekliyordum bu kararı. ama insanlık halleri albümü üstüne çok gitmemiştim çünkü bu büyük ihtimalle son albümüm demişti. sallamıştır o yüzden dedim. insanlık halleri albümü bakıldığında çok güzeldir, ama teoman değildir. müziğe yeteneği olan biri değilim, çok anladığım da söylenemez. ama bu şarkılarda teoman'ın olamayan bir şey vardı. neyse dedik, yastığa kafamızı koyduğumuzda az çok halimizi anlayan albümdür dedik, dinledik.
sonra aşk ve gurur albümü. ilk çıkış şarkısıyla zaten hiç hiç teoman değildi. gene de şans verdik, teoman çünkü o. ta ilk albümündeki şarkılarını dinleye dinleye eskitemediğimiz adam. en güzel hikayem, parti, mektup ve daha aklıma gelmeyen bir sürü çok güzel şarkıyı teoman yapmasa kim yapardı? benim bir huyum vardır sevdiğim sanatçıların albümü çıkınca suyunu çıkarana kadar sadece onu dinlerim. aşk ve gurur'a da aynısını yapmak istedim ama suyunu çıkartamadım. hakikaten kötü şarkılar vardı. teoman için değil kim için olursa kötü şarkılar vardı. hiç yaşamadığım bir şeyi yaşadım teoman dinlerken sıkıldım. sadece yıllar sonra'dan hiç bıkmadım, o gerçekten güzel bir şarkı. diğer kötülerin ona sığınabileceği kadar iyi. ama o kadar. koca albüm, koca bir teoman albümü ve sadece dinlemeye değer bulduğum 3 ya da yalan olmasın 4 şarkı.
açıklama geldi. ne yalan söyleyeyim teoman'a saygım bir daha arttı. beklediğim ve istediğim bir şeydi bu. onun tatmin olmadığını az çok kendimin tatmin olmamasından kestirebildiğim ve kötüye gidince kendini rezil eden sanatçılardan olmayacağını gördüğüm için.
teşekkürler teoman. git ve dinlen. yeniden başarabilirsen yine gel, yok olmayacak dersen hiç zorlama ki teoman'dan bir şeyler kaybolmasın. ne karar alırsan saygı duyarım ve desteklerim.
Teoman, beğenilir veya beğenilmez ama türk rock deyince literatürde var olacak isimlerden biri. Haberin başlığını görünce tıkandı tatmin olamadı dedim içimden. Kendi açıklamasını okuyunca da bunu gördüm. Hangi mesleği yaparsa yapsın yaptığı işi seven insan tatmin olmayı bekler. Ve bu tatmin olma o işten kazandığın paranın çokluğundan ziyade yaptığın işin keyif vermesi ve yaptıktan sonra "işte budur" demekle oluyor. Benim tahminim Teoman ın yaptığı işler sonunda işte bu diyememesidir. Bunda kendisinin içine düştüğü tıkanıklık, toplumsal sınırlardan dolayı istediğini yapamaması, türk rock müziğinin giderek gitarlarla yapılan arabesk müziğe dönmesi ve dinleyiciyi arabesk bir hale sokması ve yaşının 45 olmasından dolayı çoğunluğu 25 yaş altı dinleyicisiyle bir iletişim kopukluğu yaşıyor olabilmesi etkili olabilir. Ben Teoman ın tekrar döneceğini düşünüyorum. Yani bu tıkanıklığından çıkıp yeni bir arayşla geri döneceğini düşünüyorum. Ama biraz dinlenmesi lazım.
başka bir yaratıcılık, üretkenlik işine girişme kararının bir sonucudur.
yazıya, çiziye, kağıda, kaleme sarılacağının bir işaretidir. müzik konusunda üretkenliğini kaybetmiş hissediyorsa bundan başka bir karar alması zaten takip edenlerini, sevenlerini kandırmaktan öte bir işe yaramayacaktı. ha teoman müzik yapsın, ben kanmaya razıyım diyenlerin de az olduğunu sanmıyorum.
evet bence de yazmalı teoman,
baksanıza ne kadar da güzel,
"senin için saklayıp, sana getirip anlattığım her şey, artık çok boş geliyor, yalan tüm kelimeler"
bir cümle ile, heyecanı, tutkuyu, özlemi, isteği, sevgiyi hemen devamında da rutinliği, boş vermeyi, vazgeçmeyi, bırakmışlığı kusursuz anlatmış. *
lise yıllarımda en çok dalga geçtiğim müzisyenin müziği bırakmasına, bir çok müzisyenin ölümünden daha fazla üzülmem ilginç gerçekten.
türkiye'de son yıllardır yazılan en iyi parçaların babasıdır kendisi. "sevdiğimi s.ktiler, aşkım beni terketti" diye ağlayıp durmaktan uzak; duygusallığı kenara bırakmadan ama erkekçe yazılmış şarkılardı yazdıkları.
oh gitti iyi oldu diyen adamlar var etrafta, güzel şarkı yazmak sadece virtüözlerin tekelinde sanan. "sealed with a kiss" dinlerler kız arkadaşlarıyla mutlu mesut barlarda ama güzel bir şarkıyı yazan türk olunca "kings of metal" kesilirler. kaybeden türk müziği oldu koçlar. bir ömür boyu çalışıp istediğin enstrümanı çalabilrsin hayvanlar gibi ama teoman gibi şarkı yapan adam kimbilir kaç ömürde bir çıkar...
geri dönecektir.
müziği bıraksa da müzik onu bırakmaz.
müziği geçtim milyonlarca hayranı da bırakmaz.
albüm yapmasın konser versin oda yeter.
abi nolur.
acaba murat boz, murat dalkılıç, ismail yk ve türevlerini dinleyip de bu kararı almış olabilir mi diye düşünüyorum. onların müzik yaptığı bir ülkede müzik yapmak istememesini anlayışla karşılarım.
hakkında yazar / şarkıcı ulaş oral şöyle bir yazı yazmış:
bir teoman yazısı: özgürlük, dağınıklık ve küçülememek
herkes binlerce şey yazacağı için benimkiler nasıl olsa arada kaynar gider diye kaleme sarılabilme cesaretimi aldım, koltuğa oturdum, beğenmedim koltuğu, kanepeye uzandım, daha az yadırgadı bünyem bunu. öğleden sonra bir arkadaşım arayıp;
- oğlum teoman müziği bırakmış, dedi.
- olmaz öyle saçma şey.
- niye?
- müzik bırakılmaz.
- bırakmış.
- basılacak ve dağıtılacak, paraya dönüştürülecek yapımlar bırakılır.
- çok feylezofsun.
- olsa olsa piyasaya sunmayı bırakır.
- yüzüne kapattım abi.
- tamam.
evde gitar çalmazsam, şarkı söylemezsem trafikte nasıl geçer ki zaman? geçmez işte. teomanın durumu da bu. 1996dan itibaren bütün külliyatını zamanı zamanına takip etmiş bir adam olarak oldukça büyük 15 yıllık kariyerini düşününce yeterince olgun ve mantıklı bir karar gibi geliyor bu.
i̇lk albümündeki şarkılarda bir şeyler olacağını hissettirip 98 yazında o albümüyle benim jenerasyonum için zaten büyük bir yıldız olmuştu teoman. i̇çinde yalnızlık, özgürlük ve aşkın geçtiği şarkılarla 80 sonrasında doğmuş kentli çocukların masallarını anlatıyordu ve hemen hepimiz hayrandık. küçük bir kitleydik, pek kimseyle paylaşmadık, bizim olsun istedik. şimdi o albümlerden hiç bir şarkı için bilmiyorum diyemez benim jenerasyonum örneğin. i̇lk gitar çalmaya başladığım yıllarda teoman, şebnem ferah, kargo, pentagram, whiskey gibi örnekler olmasaydı müziği iş olarak nasıl hayallendirebilirdim ki? fikret kızıloklar, mföler aktif üretim sürecinde değillerdi, bizim elimizdeki türkçe sözlü müzikte bu örnekler ilham kaynakları oluyorlardı.
17 albümüyle hülya avşar şovda gitar çalıp şarkı söylediğinde meşhur olmuştu, artık bizden değildi pek, uzaklaşmış ve bizim olan olmaktan çıkmıştı. i̇nsanlar eski albümlerini de aldılar, herkes onu bilir olmuştu. türk rock müzik tarihindeki ilk ve sanırım en meşhur public figure oldu, gönülçelenle devam ettirdi meşhurluğunu sonra yine bizim sevdiğimiz teomanı yaptığında yine bize dönüyor gibiydi, daha çok sevmiştik, belki de büyümüştük, ergence düşüncelerden sıyrılmıştık. en güzel hikayemde söz ve müziğin doruklarına çıktı ve sonrasında renkli rüyalar otelini çok sevemedik. geriliyor muydu? hayır ama çok samimi gelmemişti. i̇nsanlık halleri belki de kariyerinin en dolu dolu sözlere sahip albümüydü. aşk ve gurur ise bu çok olmamış, biraz daha mı dinlemeliyim? dedirtmişti ki bugün malum açıklama geldi. zaman içinde bir kaç kez karşılaştık, çok konserini izledim, benim stüdyomda çalıştı, sohbet ettik, geyik yaptık, bira içtik vs. bir sürü iş arkadaşı falan vardır, ya da jenerasyon olarak beraber çalıştığı müzisyenler onlar onlarca anı vs. karalarlar önümüzdeki bir hafta olsun, bu da benim karalamam olsun kimseye zararı olacağını sanmam.
anladığım;
özgürlük ve dağınıklıktan bir disiplin yaratmış 15 yıllık kariyerine son verdiğini ve jübilesini yapacağını açıklıyor teoman ki bu her meslek için yeterli ve makul süre. 15 yılda müziğe kattıkları, çok çok iyi, kıskandığım şarkı sözleri, bozmadığı duruşuyla rock müzik için kurduğu kişisel hayalin dışına taşmış ve hayal ettiğinden fazla büyümüş, meşhur olmuş ve müzikal olarak eskisinden daha underground düşünse de artık yaptığı şarkılardan çok magazin basınının objesi olarak konuşulan bir adam haline gelmek istemiyor ki burada fazlasıyla haklı. büyüklükten küçükleğe geçememek, küçülememek bu.
yaptığı şarkıları seversiniz, sevmezsiniz, araklamış dersiniz, kızarsınız, ahlaksız bulursunuz, detone dersiniz, yapmacık dersiniz, tipini sevmezsiniz hiç fark etmez. ama 15 yıllık kariyerinde binlerce gence müzik adına ilham verdiğini ve şu tırnak içindeki public figure işini bir rock şarkıcısı olarak çok çok iyi yaptığını kabul etmelisiniz. magazin basınında o gittikten sonra kim bu işi üstlenebilir? bu işi tamamen sinan akçıl ve kolonidaşlarına terk ettiğini düşünmekle birlikte rock müzik için bu görevi üstlenebilecek kimse olduğuna inanmıyorum, sanmıyorum, mevcut örnekleri çok uzak ve kasıntı buluyorum. o samimiyette o işi yapacak, ramazan hakkında ne düşünüyorsunuz? diye soran muhabire pide falan var işte, çok güzel diyebilecek başka bir adam şu anda görünmüyor. ama o rahatlık ve samimiyet yüzünden belki de jübilesini yapıyor teoman.
teşekkürlerle ve dost sohbetlerinde söylediğim lafı artık itiraf ederek bitireyim:
teoman olmasaydı biz bu ülkede rock müzik yapmaya cesaret edemezdik"
piar çalışması olarak nitelenen, her şekilde üzücü haber. piar amaçlıysa yazık, bunlara ihtiyaç duyması sevimsiz. müziği gerçekten bıraktıysa yazık severim, aşığım, takıntılıyım kendisine.
