çok özlediğim canım sporumdur. ablam zaten profesyonel tenis öğretmeni idi. bende hazırlanırdım işte aktivite olsun diye maçlara. hocaların tek istediği onlarsız antrenman yapmamamızdı. anarşist bir insan olduğum için dinlemedim tabii hocamı üstünden 6 yıl geçti. neyse boş günümüzde benden daha profesyonel bir arkadaşımla (sırf yakışıklı diye) oynayalım dedik. kort vardı zaten sitede. neyse toplar bende raketler onda falan girdik. ısınmadan başladık. sonra servis atışı yaptı karşılık vermem için zıplayıp fileden geçirip sayı alıcam güya. sıçradım sayıyı aldığımda yerde yığıldığımı hatırlıyorum. nasıl oldu neden oldu bilmiyorum ama sağ ayak bileğim zaten küçükken jimnastik yaparken incinmişti o travma iyileşmemiş mi artık anlamadım ayağa kalkamadım. apar topar doktora götürdüler film çekildi hem bileğim yerinden çıkmış hemde çatlamıştı. 3 ay alçıda kaldı. o bileğim hala burkulur. malesef o günden sonra bir daha korta bile girmedim. ama oynadığım zamanları özlüyorum.
Uzun zamandır oynuyorum ama bu işin en kötü yanı dişinize göre bir rakip bulmanın çok zor olması sürekli oynadıgim partnerım gidince yapayalnız kaldım sözlük .
servislerim can alıcı forhandlerim öldürücüdür lakin 6-7 aydır belkide daha uzun süredir rakete değmişliğim yok 1-2 oynayıştan sonra form tutarım.şehrimdeki sözlük yazarlarına açık meydan okumadır : varsa cesaretiniz gelin...
Sorunum şu ki her şeyin bana gelmesini beklediğim gibi top için de koşmuyorum ve şuana kadar ders aldığım 2 hocam da benimle dalga geçti. Ben de bıraktım. Sayılıyo mu? Bakın size açıklamalı hikayeli yazdım hem de lol.
of dostum aaah çok bohemiz yahu.
ümitköyde ferrarimden inince yaptığım tek aktivite, sizler de gelin,
sağ elimizde* raket, sol elimizde viskhilerimiz... aaah tatlım.
