90'larda çocuk olanlarımız tenekeye çiçek ekilmesine bir çok kez şahit olmuştur. okula giderken, sokakta top oynarken kısacası her mahalleden geçtiğimizde evlerin balkonlarında veya bahçelerinde karşılaşılması muhtemel bir görüntüydü. hala bunlardan, bunları eken teyzelerden mevcut bazı semtlerin arka sokaklarında. bir de müstakil bir yapı ise evin çevresi tenekelere ekilmiş çiçeklerle süslenmiştir. görsel bir zevk alırsınız, mutlu olursunuz. zeytin, peynir, yağ tenekeleri bu iş için biçilmez kaftandı o zamanlar. mahallede, sokakta çocuklugunu geçiren bir jenerasyon olarak, aklıma geldikçe o sokaklarda yürümeyi, okula gitmeyi, o manzarayı seyretmeyi, yaşlı teyzelerin anlaşarak çat kapı gittikleri komşularındaki dedikoduyu özlüyorum.
sürekli top oynarken kırdığımız tenekeye ekilmiş çiçekler aklıma geliyor. hatırladıkça kahkahalar atıyorum. çocuklukya kopan çiçekleri sevgili nedir, kadın nedir tanımadığımız için birbirimize veriyorduk. ulan ibne gibi davranışlardan bile eğlenen bir nesildik.
şimdi yürüdüğüm sokaklara bakıyorumda; gökyüzüne uzanan devasa yapıların arasından gökyüzünü görmek bile imkansız bir hal alıyor. etraftan gelen çiçek kokuları mazide kaldı. yerine egzos dumanını çiğerlerimi dolduruyorum.
geri verin çocukluğumu, geri verin hayallerimi, geri verin çiçeklerimi ve onları tenekelere eken teyzeleri.
