Temple grandin adında otizmli bir kadının azimlerle dolu, sarılma kutusuyla ten teması olmadan sevgi hissetmenin yolunu bulan, tekrar izlenebilitesi olan, 2010 yapımı biyografik film.
"ben resimlerle düşünürüm. kelimeler benim için ikinci bir dil gibi. yazarken ve konuşurken kafamdaki tüm görüntüleri kelimelere dönüştürürüm. biri benimle konuşmaya başladığında sözleri hızla kafamda görüntülere dönüşür. dil tabanlı düşünen insanlar, sıklıkla bu durumu zorlaştırıcı bulsalar da benim durumumda bu bir avantaja dönüşüyor."
HBO nun 2010 yapimi son yillarda izledigim en guzel filmlerden biri.
Filmin konusu 4 yasina dek konusamayan bir otistik olmasina ve muayene eden doktorlarin akil hastanesine yatirlmasini tavsiye etmesine ragmen, bugun Colorado State Universitesi'nde profluk yapmakta olan bir kadini anlatiyor.
Fragmani -
TED de verdigi konferans icin (Turkce Altyazili) -http://www.ted.com/talks/...s_all_kinds_of_minds.html (Aciklama : Temple Grandin, çocukken otizm teşhisi koyulmuş biri olarak, bizlere aklının nasıl çalıştığından bahsediyor-- "fotoğraflarla düşünme" yetisini paylaşırken, nörotipik beyinlerin atlayabileceği problemleri nasıl çözdüğünü anlatıyor. Dünyanın otistik spekturumdaki akıllara; görsel düşünenlere, sözlü düşünenlere ve her çeşit bilgisayar kurdu çocuklara ihtiyacı olduğunu söylerek davasını ortaya koyuyor.)
bakış açısını geliştiriyor insanın, güzel bi film, gerçek hayattan alıntıymış. ayrıca içine bi gıdım bile aşk koymadan çekmişler, o sebepten de ayrıca bi takdiri hakediyor. zira beynim beni yamultmuyorsa ben en son ne zaman sıfır aşk sahneli bi film izledim hatırlamıyorum.
Çevresi tarafından sürekli dalga geçilen ve Otizmli olduğu öğrenilen bir kız çocuğunun nasıl bir bilim kadınına dönüştüğünü konu alan biyografik filmdir.
Teke tek programında laf arasında Celal şengör'ün katkılarıyla keşfettiğim bu kadın, Şu an Colorado Eyalet Üniversitesinde profesör olarak çalışıyor. Otizm ve hayvancılık konusunda tüm dünyada dersler vermekte.
günümüzde hâlâ (2010) colorado state üniversitesi'nde profesör olan, otizm ve hayvancılık alanlarında dersler veren temple grandin'in, kesinlikle izlenmesi gereken, müthiş hayat hikayesi.
filmle ilgili küçük bir not: 2010 emmy ödüllerinde, harika temple grandin performansıyla claire danes en iyi kadın oyuncu ödülüne layık görülmüş.
ayrıca o sığır armalı kıyafetleriyle, gerçek temple grandin de, emmy ödül törenine katılmış ve tüm salon tarafından defalarca ayakta alkışlanmıştır.
Umut veren düşündüren ders alması gereken bir film. Hayatta insanın herşeye rağmen neler yapabileceğini anlatan bir film.Ayrıca kendisi amerikalı veteriner bir kadın.
hayata dair umut veren bir insan. otizmli bir bilim insanı. hayata dair iç burkan detayların hiç kimseden sonsuza dek uzak olmadığı düşünüldüğünde benzer bir durumla karşılaşıldığında umutsuzluğa düşüp eforunuzu ağlamaya harcamak yerine doğru yöne kanalize etmenin faydasını gösteren, umut veren bir insan, aynı zamanda da hbo ürünü bir film.
otizmli bir kızın başarı hikayesinin anlatıldığı muhteşem bir film. gördüğüm otizmli çocukları düşününce keşke onlar da temple kadar şanslı olsalardı dedim, ailenin desteğinin ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anladım. imkan verildiğinde ve ortam sağlandığında eksik sandığımız fakat bizden fazlası olan otizmli bireylerin ne kadar başarılı olacağını gösteren bu film emmy tarafından ödüllendirilmiştir. otizmli bireyleri anlamak için kesinlikle izlenmesi gerekiyor.
otizmli insanlarla bir arada olan herkesin tanıması gereken ve hatta yazdığı kitaplar okunup bir de aynı adlı film izlenirse otizmin bir hastalık olmadığını yüzümüze tokat gibi vuran mükemmel insan.
Kadın otizmlileri izlemeyi çok yorucu bulduğum için beni aşırı zorlamış enfes film. Sonunu getirmek benim için aşırı zor oldu. Bir daha izleyemem ama biliyorum, beynimde sürekli gösterim halinde olacak sahneleri.
Çok kıskandım. Seyrederken içime bir öküz oturdu, kaldı öyle. Hiç bu kadar hüzünlendiğimi hatırlamıyorum. Annenin çocuğundan vazgeçmemesi, akıl hastanesine yatırmak yerine ona destek olması, ona hiç saRılmayan çocuğunu sevmeye devam etmesi zoruma gitti, yalan yok. Anneyi ekrandan çekip alıp sarılmak istedim. Keşke benim annem olsaydı.
Bunun yanında tüm insanların izlemesi gereken bir film bu. Öğretmen olsam çocuklara zorla izlettirirdim. Otizmli bir çocuk, arkadaş, sevgili, kardeşe sahip olmak mümkün. Haliyle çok yol gösteren bir yapım. Otizmlilerin ne kadar kırılgan olduğunu anlamak ve desteklendiği zaman neler başaracağını görmek için bile izlemek gerekiyor.
Seni seviyorum temple grandin. Umarım cennete gider, yaramazlık yaptığımız zaman başımızı sallaya sallaya güler, seninle hamamböcüklerinin hareketlerini izler ve onları pembe yaparız. Kalp sen ben.
