Acının ağzından öpüyorsun yine
yine cehennem yürek
yine hüzne gönüllü devriye.
Turaçlar amansız iklimde kanat açmadı ama
ağaçlar zamansız açtı çiçek
kar vurdu birden , pusudaymış fırtına
ardından bir yağmur , bir yağmur ki
yağmur değil sanki kezzap...
heba oldu onca heves , onca emek
onca kitap.
Söylemeye gerek yok , zaten herkes farkında.
Ey nice cendereden süzülen direnç
hangi acı denenmedi ki bizde
kitap yakılan yıldan ,
insan yakılan yıla vardık
katliam katladık , çağ atladık.
Gel de içlenme.
Bu şiir bir büyük VAH - Temmuza karşı
Ağustos kapısı nerede , nereye çıkar bu çarşı
Nereye çıkar bu çarşı
ki...
hem kalabalık , hem karanlık.
