acının ağzından öpüyorsun yine
yine cehennem yürek
yine hüzne gönüllü devriye.
turaçlar amansız iklimde kanat açmadı ama
ağaçlar zamansız açtı çiçek
kar vurdu birden, pusudaymış fırtına
ardından bir yağmur, bir yağmur ki
yağmur değil sank, kezzap...
heba oldu onca heves, onca emek,
onca kitap.
söylemeye gerek yok zaten herkes farkında.
ey nice cendereden süzülen direnç
hangi acı denenmediki bizde
kitap yakılan yıldan,
insan yakılan yıla vardık
katliam katladık, çağ atladık.
gel de içlenme.
bu şiir bir büyük vah- temmuza karşı
ağustos kapısı nerde, nereye çıkar bu çarşı
nereye çıkar bu çarşı
ki...
hem kalabalık, hem karanlık.
