Hemen akla tuvalette eliyle neler yaptigi sorunsali gelir.
kim bilir, o tirnaklarinin arasinda nelerin kalintisi vardir?
sonra o kalintilar yaptigi yemegin icine aynen girmistir.
ya pogaca falansa? tanrim tirnaklariyla mincikliyorsa hamuru? ya icine saci dusuyorsa? lan ya killari giriyorsa hamurun icine.
aman allahim ya.
bunlar dusunulur ve daha bi tiksinilir.
sahsen ben ya diyetteyim ya da cok tokum, ay biz cikmadan yedik de geldik yalanlarini kullanirim. oneririm.
ifade edilemez duygudur. adamın iflahını kurutur, acaba nerden ne çıkacak diye düşünmeden edemezsiniz. söylesen de olmaz, ayıp olacak. mecburen katlanırsın.
temizliğe ve hijyene gerekli önemi vermediği düşünülen bir arkadaş/tanıdık/akrabanın hazırlamış olduğu ve hazırlanış süreci hususunda derin kaygılar duyduğumuz bir yemeği çeşitli nedenlerden ötürü (ayıp olmasın, aşırı açlık, çaresizlik gibi) yemek zorunda kalma durumudur.
sancılı bir süreçtir, masaya oturulur çaktırmadan masa örtüsü incelenir, çatal kaşık hissettirmemeye çalışılarak kontrol edilir peçeteyle çaktırmadan silinir. nihayetinde yemek servis edilmiştir, akla kıl, börtü-böcek gelir başka şeylere odaklanmaya çalışılır ama nafile, her kaşığı yemeğe daldırdığınızda kıl çıkacakmış zannedersiniz, bu tür durumlarda yemekte bereketlenir bir türlü bitmez, bol bol su içersiniz yemeklerin boğazınızdan geçebilmesi için, şişersiniz. o an o sofrada olmaktansa çarkıfelek izlemeyi yeğlersiniz, o derece.
