benim liseye geçene kadar küçüklüğümden beri yaşamış olduğum, bana normal gelen durum. annem ve babam yoğun çalıştığından eve her zaman düzenli olarak gündelikçi gelirdi. kendisini çok küçük yaşlardan itibaren tanıdığımdan ve gerçekten iyi kalpli birisi olduğuna inandığımdan sever saygı duyardım. ailem çalıştığından dolayı orta okula geçene kadar-orta okulum da tam gündü ya neyse- özel bir okula gittim tam gün olması açısından. haftadabazen 2 gün eve gelince insan yüzü görüyordum. oda o kadın oluyordu. genelde cuma günleri geldiğinden dolayı karne günleri eve gelince karnemi ilk kez ona gösterir onun tebriğini alırdım. sonra biz taşındık. bana hanım diye hitap edenlerde oldu, nazikçe gülenlerde. ama o kadının hoşgeldin canım demesindeki samimiyet hiçbirinde yoktu.
