işin ehli insanlardan dinlediğinizde ya da araştırıp okuduğunuzda evet, hepsi bi harika. belki nihal atsız'ı okusam ikna olabilirim ülkücü olmaya. belki marx'ı okusam sosyalizme gönül veririm. belki içimde harika bi mümin yatıyordur ve adam akıllı bi din manastırına gitsem feci bir müslüman olmaya çabalarım.
ama işte hep müritleri bok ediyor bu ideolojileri, dinleri. adam topuktan tahrik olmayı allah sevgisine bağlıyor, böyle islam'ın... diyorsun. morksist tömelde bunlar hep faşist diyor iktidarı eline geçirse ortalığın anasını sikecek bi solcu, eeh sikerim diyorsun.
bir fikir, ona inanan insanlardan sorumlu değildir. ideolojileri o çizgide değerlendir. ilke ve kriterlerine uygun olanı seç; o ideoloji de yaşa. temelde her ideoloji, kendini benimseyene huzur, zenginlik katar, bazıları fikri aynen alır; bazılarıda çarpıtır bozar.
teori önemli değil pratiğe bakmak lazımdır. zaten kağıt üstünde bende mükemmel cümleler kurarım önemli olan bunun gerçeğe nasıl yansıyacağıdır.
kabahat insanlardadır demek sadece yazılmış kitapla gerçek arasındaki bağı kuramamaktır. mesela siyasi ideolojiler bunu pek yapmıyor. çünkü bu insan yapımıdır hatalarımız var ve geliştirebiliriz diye atılım yapıyorlar ama dini kitaplarda bu olmuyor, çünkü o kutsal oluyor, e ama çağda değişiyor. sonra ne yapıyorlar gizliden ayet kıvıra kıvıra çağa uyduruyorlar ama olmuyor. kendi içinde çöküyor.
yani ütopyalar güzeldir, herkes kendi ideolojisini meyve bahçesi sanır, yada inandığı dini en mükemmel ama iş bunu gerçekliğe ne kadar dökebildiğindedir. şu ana kadar dökebilen olmadı.
dökemezler de zaten çünkü sürekli devinim var, nasıl bir kere yatayım tüm uykumu alayım daha uyumam demek saçmaysa bu da öyledir, bir fikir atayım bir daha dünyada bu fikir kıpırdamasın ve bu attığım fikir en doğrusu olsun üzerine eleştiri bile yapılmasın demek saçma.
