aa sadece bende var sandığım ama baya bir kişide olduğunu gördüğüm durum.
genellikle izdivaç programlarında, genelde yaşlı kişilerin, genellikle parasal olayları konuşurken; utanıp sıkılıyorum, off pofff ufff gibi tepkilerden sonra ya televizyonu kapatıyorum ya da kanal değiştiriyorum.
türk programlarından birinde rastlanılan hadise ise olağan durumdur. ileride uluslararası platformda kişi boy gösterirse türk insanının genel olarak bu tarz kişilerden oluştuğunu sanmalarına yol açar.
gerçek yaşamda saçmalayan kişiler yerine utanmaktan daha iyi bir durumdur. tırnaklarınızı koparmazsınız, amaçsızca bir yere bakmak zorunda kalmazsınız, dudaklarınızı kemirmezsiniz, içiniz erimez o kadar da..en fazla televizyonu kapatırsınız.
yeteneksizsiniz gibi programları izleyememenize sebep olur. bunun sebebi de karşıdaki kişinin o an yaşadığı şeyi hissetmektir, tüylerin diken diken olması, midenin bulanması ve kafadan aşağı kaynar sular dökülmüşçesine şoka uğrama vb.
bir tartışma programında, tsunami-deprem-nükleer üçgeninde tartışmalarını bitiren arkadaşlar artık kapanış konuşmalarına geçtiler. Herkes profesör ve ya doktor; Arada bir lavuk var, astrolog... Adam venüs'ün uranüs'e çapraz açı ile teğet geçmesinden girdi, mars ile güneş patlamalarının alakasından çıktı, sonunda da ufo, evet lan ufoların çok görülmeğe başlandığını ve önümüzdeki beş yıl içersinde insanlığın büyük bir aydınlanma yaşayıp, bilinçlerinin gelişeceğini vaad etti.
televizyondaki kişinin yanlış bir cümle kurması veya yanlış davranışta bulunması sonucu o kişiden çok bizde bulunan nedensiz bir utanç duygusu veya sıkıntıdır.
(bkz: vay anasını yalnız değilmişim)
televizyonda saçmalayan kişi yerine utanmak en somut sempati örneklerindendir.şöyleki ;
empati en basit haliyle karşıdaki kişinin ne düşünüp ne hisettiğini anlayıp bunu ona iletmektir. sempati ise karşıdakiyle aynı duyguları paylaşmak onunla sevinip,onunla üzülmek, onun yerine utanmaktır.
