doğarken güneş ardından tepelerin, geçmişini s.kiyim tüm teletabilerin diye espri yapamayacak, leyla ile mecnun izlerken telatabi diyince mal mal bakacak nesildir.
teletabilerin makineden fırlayan yuvarlak, kahverengi, ağzı burnu gözü olan, ve mükemmel bir çikolataya benzeyen yiyeceklerini, hayranlıkla izleyemeyip, canı çekmemiş olan çocuktur.
bir zamanların ortalığı kasıp kavuran bu fenomenlerini hiç görüp tadmadan büyüyüp aramıza karışmaya hazırlanan nesildir. vay anasını. o kadar oldu ha? ne de çabuk geçti zaman. daha dün gibi hatırlıyorum, tinki vinki nin, dipsi nin, lala nın, poo nun yeni maceralarını kaçırmamak için her şeyi bırakıp tv nin başına koştuğumuzu, sonra da hakkında ne geyikler çevirdiğimizi. şimdi nin kaylo suna , peppe sine on basardı.
keşke onlar da tanıma fırsatını elde etmiş olsalardı ve o eski güzel günlere dair paylaşacak bir ortak noktamız olsaydı.
