bir bakıma doğru olan gerçektir. evrende ne kadar uzağa bakarsak o kadar geçmişi görürüz. evrenin şu an genişlediği gerçeğinden yola çıkarsak ve elimizde evrenin en uzak noktasını gösteren bir teleskop olsaydı evrenin doğuş anına şahit olabilirdik. şöyle de bir şey var ki; hiçbir zaman o ilk anı ve ondan öncesindeki hiçlik dediğimiz ortamı göremezdik. yani evrenin ilk anına yakınsardık ama ona dokunamazdık.
Teorik olarak gözlemlenen bir yılduz, asırlar önce sönmüş olsada bize ışığı hâla geliyor olabilir. Ancak bu, zamanla alakalı değil bizzat uzaklıkla alakalı. Zamanda geriyi görebilmek için şu anda o sönen yıldızın yerine gidebilmen gerekir. Sonra dönüp buradan ışığını gözlemlersen geçmişi görüntülersin.
Yani gözlemlediğin her şey, senin şimdindir. Gerçek olan yanılsamadır/bilinmezdir.
Dip not/ o yıldıza gidip gelebilirsen ve örnek olarak 1 asır sonra torunların seni o yıldızda gözlemleyebilirse işte o zaman zamanda geriye bakabilmiş olursun.
