Dişarıda yalnız olduğum zamanlar dışında hep (evde, işte, okulda) sessizde. Beni arayanı benden başkasının bilmesini sevmiyorum. Mağazadan, hat operatöründen oradan buradan gelen bildirimleri yalnızca ben istediğim zaman baktığımda görmek, öğrenmek istiyorum.
Her zaman sessizde. Ani olayları, aramaları, mesajları sevmiyorum. Telefona gelen bildirimleri sadece ben ilgilenip baktığımda görmek, duymak istiyorum. Ani şeyler heyecan yaratıyor, bende durum bu.
Bazen gün içinde bazen o kadar yoğun oluyorum ki telefona gece yatağa girince bakıyorum ancak ve aramalara mesajlara o zaman dönebiliyorum. Sessize almasam sürekli bölüneceğim kim yazdı kim aradı diye merak edeceğim o yüzden daima sessizde ve çoğunlukla benden uzakta. Yani boşuna niyet okumaya gerek yok. imkanlar herkes icin bambaşka.
Annem hasta bende kalıyor. Telefonum hiç susmuyor. Annemle mi ilğileniyim, işlerime mi bakıyım, telefona mı bakıyım.
Ben çareyi telefonu sessize almakta buldum. Bir süreliğine.
bir mazereti vardır. Art niyetli olmayın.
