telefon edindiğim günden bu yana hayatımın yüzde 60'ını kaplayan hadisedir. yüzde 20'sini anahtarları, yüzde 10'nu gözlüğü aramakla geçirdiğim idüşünülürse buna pek yaşamak denmez.
fena halde dalgın olduğunuzun göstergesidir.
ilerleyen dönemlerdeki durum ise telefon elinizdeyken ve hatta biri ile görüşüyorken '' benim telefonum nerde yaa?'' diye ortalıkta dört dönmektir ki bir an önce kendinize gelmezseniz fatih erkoçtan '' oynatmaya az kaldı doktorum nerde'' şarkısı kulaklarınızda çınlar.
