büyük bir ihtimalle refleksle ayağımı koyup kırılmasını engellemişimdir... ama bu alışkanlığımı bazen ağır şeyleri de düşürdüğümde uygulandığımdan ayağıma çok zarar vermişimdir.
soğuk bir an,zamanı durdurursun önce milisaniyeler içinde milyonlarca ihtimal dans eder.daha sonra telefona elini uzatırken ekran kesilir hafifçe,çatlamış mı diye,ardından telefonu elinde hissetiğin an açma kapama tuşları kontrol edilir.Neyse uzatmayım işte sıkıntılı bir durum,umarım bu durumu yaşayanlar en az hasarla kapatmıştır meseleyi
iki gün önce başıma gelen olay. Yaya ışığı yanarken tam karşıya geçeceğim sırada elimdeyken bacağıma çarpan telefon düştü ve yerde birkaç kere sekti. Kırılmaz ekran koruyucu da takılmadığı için, tamir ettirmek için gidecek parayı denkleştirmek için hayatımdan kısacağım şeyler gözümün önünden bir film şeridi gibi geçti o birkaç saniye içerisinde.. Sonuç mu? Merak edin diye yazmayacam.
insanın içini ezen anlar diye liste yapılsa ilk beşte yer alacak andır. Hele ki telefonu alalı birkaç gün olduysa ve daha sağlamlığından emin değilseniz yere düştükten sonra birkaç saniye öylece bakar, sonra eğilip usulca ve korkarak yerden alırsınız. Bu sırada fonda "gitti canımın cananı..." çalmaktadır. Ama o da ne? iki gözünüzün çiçeği sapasağlam size bakmaktadır. Yüzde doksanına yakını ekrandan ibaret bir telefonu koruyucusuz kullanmadığınız ve sırf daha ucuz diye gorilla glass'tan feragat etmediğiniz için kendinize sarılasınız gelir.
