umutsuzlugun son perdelerini oynadigimiz anlardir. Muhakkak bir haber bekliyoruzdur birisinden ama yurek bi farkli carpar bu bekleyiste. Zaman gecmek bilmez bes saniyede bir telefona bakilir bir turlu beklenen mesaj gelmez son care telefon sessize alinir isigini dahi gormemek icin yastigin altina gomulur, kendimizi hoyratca kandirirken belki de mesaj geldi ben gormedim tesellisiyle...
gelen telefona cevap veremeyeceğiniz için fırça yiyeceksinizdir muhtemelen. hele ki baba, anne falan aradıysa "arıyorum niye açmıyosun it herif, niye aldık sana o telefonu?" azarını işiteceksinizdir. ikinci olarak, yastığın altında yosun bağlayan telefonun radyasyonu, taşaklarınızla sevişerek sizi kısırlaştıracaktır. yazık günah. açık bırakın, gidin dolaba bir yere saklayın.
kimsenin aramayacağını bilen kişinin, umursamamanın doruklarında yaptığı eylemdir. "nasıl olsa hiç çalmıyosun, zıbar yat orda telefon bozuntusu!" denir ve telefon sonsuzluğa gömülür. *
