istanbul da toplu taşımalarda dikkatli olmazsanız kesin bir şekilde karşılaşacağınız durum. Korkarım ki memleketin yarısı ekonomik koşullar sebebi ile hırsızlığa başlamış bulunmakta.
Dün akşam 2 oda arkadaşım ile caddede dolanıyorduk hiç telefona da bakmadım 30 dk fark etmemişim.telefonu düşürdüğümü bulan adam bizi arayana kadar fark etmedim adam getiremeyeceğini uzaklaşdığını söyledi emniyete götüreceklermiş sonra annem aramış bize öyle ulaşdılar diğer gün otobüsle adamın dükkanına gittim telefonu aldım 30 dk kadar sohbet muhabbet bir daha buluşalım dedi, arkadaşlarıyla batak filan oynarız belki öyle işde ne olur ne olmaz diye iclouddan kayıp modunu açıp konumuna bakacaktım baktım ama telefonu kitlemedim bu da böyle anımdır,ulen üniye geldiğimden beri neler yaşadım neler gözlüğüm mü yamulmadı tanımadığım insanlar gel seni biz bırakalım diyip pazarcı kamyonetyle avm ye bırakıp yurda dönerken arkadaşlarla hondacı modifiyeli tırt arabacı artistik olsun diye gazı köklemedi mi,avm ye girişde 3 defa kontrol cihazından geçip sonuç çıkmayınca el aletiyle arama yapıp cebimden aliminyum folyo çıkmadı mı sjsjsj.
Kendi telefonumdaki konum bulma uygulamasını Arkadaşımın telefonuna yükleyip aramaya çıkmıştık.
Muhtarlıkta olduğunu görünce biraz rahatlamıştım insanlık ölmemiş diye.
Muhtarlığa yaklaşınca telefon hareket etmeye başladı panik halinde takip etmeye başladık sonra iyice hızlandı biz de arabaya bindiler herhalde diyip koşmaya başladık. Nefes nefese kalınca durduk. Telefon da okulun bahçesinde sabit görünüyordu. Şimdi kıstırdık sizi diye düşünüp okula girince fark ettim ki yarım saattir aslında kendimizi kovalıyoruz.
O uygulamanın geliştiricilerine buradan selam olsun.
Evde kaybolursa, çaldırılır bulunur. Mesele değildir. Yolda belde yitirilirse meseledir; ederi, telefon numaraları, resimler falan. Liste uzar. beklenir, vicdanlı biri bulur da arar diye.
Sen çık okuldan. Arkadaşın arabayla bırakıvereyim hocaya yemeğe gideceğim ben de zaten desin kabul et. Sonra, sen telefonu arabadan indikten sonra saate bakmak için çantada aramaya başla ve sonuç olarak bulama. Arkadaşın çoktaaan üsküdar' ı geçmiş olsun. Evde üzülürken aklına uydudan bakmak gelsin. Hakikaten arabada mı düşürdüm şüphesi gitsin diye. Neyse ki şu an önümde haritadan bakıyorum. Yürüyerek gitsem yarım saat uzaklıkta. Ama şimdi kız hocasının evinde oturuyordur vs. diye gitmiyorum Facebooktan mesaj attım hazır bilgisayarı açmışken. Mesajı görürse geçerken bırakmasını umut ediyorum. Teknoloji çok harika br şey gençler.. Kıymetini bilmek lazım. Ve tabi ki sony farkı. Sonyniz var myxperia yı mutlaka kullanın. Bakın gerçekten amaaaan nolcak derken bi gün işime yaradı. Aksi gibi telefonum da sessizdeydi. Neyse ki sesli sinyal gönderebiliyormuşum sesi kapalı da olsa devre dışı kalıyor. Teknoloji güzel şey hakkaten bak.
telefonu kaybetmek, evin altını üstüne getirmek, olası tüm yerlere bakmak ve bunun sonucunda telefonu "buzdolabında" bulmak. evet o oraya nasıl gitti hiçbir zaman anlamadım. yani bir gün kaybederseniz oraya da bir uğrayın derim.
Kendini isitip kapatmasini, pilinin sadece iki saat dayanmasini ve daha bircok naz dolu kusurlarini gormezden geliyordum, seviyor muydum acaba onu? Cok animiz vardi, gece zifiri karanlikta onun o isigiyla ilerledim anahtarlara, sabah onunla uyandim hep yanibasimda, yarim kafa gidilen sinavlari onun sayesinde atlattim. Senelerce huysuz ama ayni zamanda isimi goren birine asiktim.
Onu ilk kaybettigim gun tam bir felaket va karmasanin icinde buldum kendimi, umidimi kaybettigim anda dondu bana ve saf dunyamda tekrar mutluyduk. Ne yazik ki, bu dort senelik bir iliskinin elbet de bir sonu vardi. Karli, soguk bir kis gunuydu dun, fazla alkol tuketimi yapilan ve kafalarin cakir oldugu gecelerden biri. Parmak uclarim donmus bir vaziyette otobus duraginda bekliyorken haber vermeden sessizce ayrildi yanimdan. O gece yuzlerce isimleri, senelerce birikmis fotograflari ve onca dusulen notlari da goturdu yaninda giderken.
Haa, bu arada evet, biri var. Siyah giyiyor ve o aromatik elma kokusuyla bastan cikarici. Yeni sulara yelken acma zamani, ne diyelim.
bugün başıma gelen olay. işin en kötü tarafı ise ben fark edene kadar arkadaşım bulup getirmişti. arar mıyım acaba falan diye ilk iki saat bişi dememiş falan ama benden tık yok. getirdiğinde pek de önemsemedim açıkçası. ama burdan iki sonuç çıkardım tabi kendime. iyi sonuç: sosyal medya ve internet bağımlısı olmadığımı kendime kanıtlamamı sağladı. kötü sonuç: gerçekten yalnız olduğum için daimi bir arayanım olmadığını fark ettirdi.
felakettir. notlar, hatırlatmalar, şifreler, bir anda kaybolur. hadi eşe dosta bir şekilde ulaşırsın ama hafısazı zayıf olanların (bu ben oluyorum) aklına gelen herşeyi telefonuna not aldığını düşününce, ipin ucu kaçar.
not: fark ettim ki, telefonu iletişimden çok, ajanda gibi kullanıyorum.
hatrınızda tutamadığınız o özel günlerin bir anda elerinizden kayıp gitmesi sonucunda sevdikleriniz tarafından uğrayacağınız hazimetin başlangıcıdır. **
bir de telefonunu evde kaybetmek vardır ki hem trajik hem de komiktir. giden numaralar silinmeye kıyılamamış mesajlar, mms'ler zayi olan anlar. heryerde aranır taranır yoktur şerefsiz. bayramda çocuğun teki mi götürdü yoksa diye anlamsızca kıvranırken akla telefon numarasını aramak gelir. aranır meşgul çalar bir daha aranır yine hep meşgul çalar. hemen türkcell aranıp ne yapayım abla diye küçük emrahca akıl istenir. o da hattınızı iptal edelim bulunca hattınızı açarız kötü niyetli insanlar hattınızı suistimal etmesin deyip onaylanır. tekrar tekrar aranır evin içinde. evin küçük oğlu almıştır belki diye kendini avutup akşam olması beklenilir. akşam olur kardeş gelir yok o da almamıştır. ah vahlar arasında düşüne düşüne filozof olmaya ramak kala aaaaa telefon çamaşır makinesinin altına düşmüüüüş diye annenin sesi gelir. meğerim mahmur gözlerle, uyanmamış akılla telefon banyoya götürülüp el yüz yıkama arası için çamaşır makinesinin üstüne konur sonra titreşime geçen makine telefonu araya düşürür sonra da anlaşılamaz bir şekilde kendini meşgul tonuna alır. akabinde telefona sarılıp öpüp okşanır...
