sinema filmlerinin klişe sahnesidir. genelde önce oğlan telefonun ahizesine adeta yaslanarak seni seviyorum der ardından kızımız karşılık verir. ''ben de senii''
- vıdı vıdı ile bıdı bıdı olmuş mu?
+ olmuşşşş.
- bak ne diycem yarın almaya gelicem seni hudu huduya gideriz.
+ tamam aşkımm.
- neyse işim var kapatıyorum.
+ peki.
- yaa bişey daha diyecektim ben.
+ ne diyecektin aşkım.
- şeyy, yaa he seni seviyorum sonra trip yapıyon demedim diye hadi kontör bitiyor görüşürüz.
+ ayıııı.
yüzeysel aşıkların daha doğrusu aşık olduğunu sananların yaptığı eylem. ayrıca bir de her iki tarafında kendilerine olan güvenlerinin sıfır olmasını da ekleyebiliriz tabi. yani o kadar kendilerine güvenmiyorlar o kadar egoları yerlerde sürünüyor ki birinin sürekli onları sevdiğini söylemesine ihtiyaçları var.
önemli olanın sevgiyi söylemek değil göstermek olduğunu anlamaz, bilmez bu tipler. sıkıcıdırlar. nefret edilesidirler.
kendilerini çok ama çok güzel bir aşkın içinde sandıklarından çevreyi görmezler.
uzun uzun konuşulsa da sanki konuşma sırf seni seviyorum demek için bu telefon görüşmesi yapılmıştır.
ses tonu şuh halini alır ve kapatmadan önce sevgilinin kulağında yer edinmesini sağlar.
* alo müjgan şarjım bitiyor, ya ben bir şey diyecektim sana ama bak yine unuttum.
- seni seviyorum ?
* hehe, yine yedin ya helal olsun. biliyorum ben de seni canım.
sevgilisi olmayan ve bu konuda sıkıntı çeken insanların hayalidir.
telefonu kapatırken yada başka bir durumda seni seviyorum demek, sevginin ilerlemesi ve gelişmesi açısından son derece önemlidir. fakat unutulmamalıdır; "fazla naz, aşık usandırır."
