annenizin telefonunu açıyorsanız direk konuşmaya başlıyacaklarını bildiğiniz için nanosaniyede "bir dakika ben kızıyım." deme refleksiniz gelişir ve gayet normal bir olaydır.
alman vatandaşlarının yaptığı durumdur. sanırım söylemesen mal gibi kalırlar. çünkü ilk başta isminiz söylüyorsunuz ki; kim kimi aramış, ortada bi yanlışlık var mı? ha almanya için oturmuş bi sistem ve bence güzel. ama türkiye'ye gelince,
+kimi aramıştınız?
-cevap yok
+niye aramıştınız?
+nerden tanıyorsunuz?
+ doğru numarayı aradığınıza emin misiniz?
lan bi nefes al aq. bi adını söylesen anlayacağız doğru mu aramışım yanlış mı...
çok garip versiyonlarına da tanık olduğum olay
telefon çalar..
-efendim ahmet(açan şahıs kendi adını söylemektedir)
*ben ahmet değilim mehmet ben mehmet
bu eylemi, telefon eden kişi mutlaka yapmalıdır. ama bizde bu telefon kültürü maalesef yok. adam açıyor telefonu, selamlama sözüyle veya hal-hatır sorarak dalıyor konuşmaya. ondan sonra adama adını soruyorsun "tanımadın mı beni", "sesimden anlamadın mı" gibi triplerle karşılaşıyorsun. hem sinirleniyorum hem de üzülüyorum bu görgüsüzlüğümüze.
numaramı bilmediğini düşündüğüm birilerini arıyorsam yaptığım eylemdir. eee normal, dünya da 6 milyar insan var, herkes herkesi tanıyamaz ki? ama en yakın arkadaş, ya da eş dost aranıyorsa bu eylem absürt kaçar.
