Arayan soran yok. Konuştuğum biri yok. Sosyal medyayı zaten bok götürüyor. Mp3 görevi görmese kullanmayacağım bile. Yokluğu sadece müzik olmadığı için üzüyor o kadar.
yaklaşık bir aylık bulunduğum durum. aslında mazisi takriben dokuz aydır. bir hattım vardı ama onu takacak telefonum yoktu ama artık o hattımda yok.
nasıl bir durum söyliyim: çok iyi. telefon sanki bir tasma gibi. sürekli nerde olduğunun belirli olması durumu. ayrıca istediğin kişiye istediğin zaman ulaşma rahatlığı insanlar arası ilişkiyi baltalıyor. bunu farkettim. belki bu durum bana hastır. ama artık uzun süre görüşmediğim insan daha çok. ve görüştüğüm zaman artık sıradan bir görüşme değil bu.
ayrıca telefonsuz nasıl yaşanır diye saçma sorulara takılmayın. her gittiğiniz yerde elinizde bir kitap bir kalem bir defter bulunuyorsa istediğiniz kişinin numarasını alabilirsiniz. bir kontorlü telefondan ulaşabilirsiniz.
telefonu nadiren kullanıyor olsanız dahi, özlemdir, hasrettir, zordur. hatta şöyle de bir şey vardır, tabi burada bahsedilen telefona hasret falan değildir.
cep telefonuna bir şekilde elveda denildikten sonra parasızlık veya üşengeçlik durumlarının depreştirdiği, insanın elini kolunu bağlayan olgu. ayrıca sim kartı uzun zamandan sonra ilk kez dikkatlice kontrol ettirip allah allah çektirir.
