lise çağlarında daha cep telefonun araştırma geliştirme aşamasını yaşadığı zamanlar, arkadaşlarla ev telefonundan haberleşiyor, zaman o zaman.
yer, evde birbirine yakın yaşta 4 kızın yaşadığı bir türk aile evi, akşam yemeğinden sonra çekirdek çitlenen, televizyonda mehmet ali erbille, aç aç meeemetali, aç aç düğmeleri die sloganları olan yarışma programları falan izlenen bi ev işte, mutfakta çaydanlık taştı koş koş,tüp kokuyo, ocak söndü, üstündeki demliği tam oturtmıcaksın, yere 14 derece açı yapacak şekilde konumlanacak ki taşmayacak, bi gün tüpten zehirlenicez o olucak, bin kere söyledim sana, neyse.
telefon zarıl zarıl çalıo o esnada, ev telefonlarında sessize alma yada zil sesini alçaltma gibi bi özellik bile yok o vakitler, o kadar eski zamanlarda ben lise okuyorum, varın yaşı siz hesaplayın. arayan erkek guruhundan bir sınıf arkadaşı, ders ile ilgili birşey soruyor, neden bana soruyor o da muamma ben hayatta tek bir defteri tam tutmuş insan olmadığım gibi, kendi yazsını bile okuyamayan, hatta günü gününe çalışmak nedir hiç öğrenememiş bi insanım, konuşma sırasında herkes merak içinde, çünkü telefon herkesin akşam konumunu aldığı salonda, televizyonun sesi kısılmış herkes sizi dinliyor, tabi herkeste bi merak, kim o, arayan kim, kimmiş, ne için aramış, neden bu saatte aramış, bu soruları baba beyni üretiyor sonra fısıltıyla en yakınında bulunan aile bireyine fısıldıyor, o yanındakine o yanındakine derken, boş hangarda gaipten yankılanan sesler duyan korku filmi kahramanı gibisiniz, bu arada telefondakinede analitik düzlemde doğruların keşisim noktasının nasıl bulunduğuna dair fikir beyan ediyorsunuz. lan çok uzadı bu entiri toparlayabilirim işallah.
telefon kapanıyor ve baba isyanı artık herkesin duyabileceği frekansta yankılanıyor,
'bu evi bi daha erkek herifler aramıcak, gavatmıyım lan ben' diyerek.
ortamın elektiriğini almak için sevimli olmak lazım, 2000'li yıllarda ortaya çıkan tiki kız tavrıyla,
'ayyy ne kadar despotsun babişko, sınıf arkadaşım emre o' deyiveriyorsunuz.
'despot ne demek bilmiyorum ama babişko olmaktansa sessiz bir gavat olurum' diyerek baba olaya son noktayı koyuyor.
işte o baba artık telefonda elli kere kimmiş o diye sormayan baba. birde soranı vardı, o da tanımdı zaten.
bir de cep telefonuyla konuşurken yaşanır bu durum.telefon çalar baba yan odadadır ama bütün çakallığı üstündedir. açsam mı açmasam mı tereddütünde kalırken telefonu açarsınız. arayan sevgiliniz ya da normal bir erkek arkinizdir. ama baba için bu durum arasında bir fark yoktur. baba bütün çakallığıyla içeri odadan gelir ve kapınıza dikilerek kulak kabartır. kapının önünde usulca bekler ve dinlemeye çalışır. siz bu durumu farketmeden aşkom,sevgilim diye konuşuyosanız dk geçmeden kim lan o sorusu size yönelir. ama sizde babanız kadar çakalsanız(e genetik tabi) nasıl konuşacağınızı bilir tabi ayşecim diye muhabbete dewam edersiniz. tabi karşı taraf da gülmekten yarılır ama napalım yapacak başka bir şeyiniz yoktur. kimle konuşuyorsun kısım sen diye soran babaya da ayşeyle babacım diyerek muhabbete dewam edersiniz.
insanın delirmesine, çıldırmasına neden olan,içinden dur bi beee patladın mı söyleyeceğiz herhalde diyesini getiren aile ferdidir. bir de başınızda dikilir, mimik ve el hareketleriyle, kaşların kalkmasıylada olayı destekleyerek giderek gıcıklaşan ses tonuyla kim o kim o kim o diye makinalı tüfek gibi arka arkaya sıralar. manitam baba fanfinimmmm diyesiniz gelirde diyemezsiniz işte. *
