sevgili olma evresinde telefonla konuşmak sevgili olduktan sonra telefona yapışmak şeklinde devam eder. maruz kalınan radyasyon uçuşan kelebeklerden dolayı yanlış algılanıp bonus olarak görülür, sevinilir.
yapamadığım eylem. yok arkadaş gerçekten yapamıyorum. öyle donup kalıyorum, cevap veremiyorum. evde benden başka kimse yoksa ve telefon eden numarayı da tanımıyorsam hayatta açmam o telefonu.
sesli iletişim kurmanın alternatif bir yolu. beceremediğim eylem. konuşamıyorum arkadaşım alışmamışım öyle lise zamanlarında el de telefon sürekli konuşmaya pek konuşma ihtiyacı içerisinde olmadığım için de öyle kalmış. utanıyorum konuşurken bir de karşı cins ise eyvah eyvah. telefonla konuşmadığım için megalomon oldum, yok bana karşı eskisi gibi değilmiş de bilmem ne yahu tamam da konuşamıyorum ne zorluyorsun. sana telefonla konuşmayı sevmiyorum diyebilirim. ne diyeceğim ya ben çok utanıyorum da ondan yahu halden anlayın acık yok. hep istek hep istek. ben arkadaşlarımla bile telefonla mecbur kalmadıkça konuşmam. ama anlamıyorlar bu alışkanlık meselesi alışmamışız napalım ölelim mi? ama çok pis yazışırım ha!*
Ulan anamla babamı bile aramıyorum, anca onşar beni ararsa 3-5 kelam edip kapatıyorum. Dedem beni aramıyosun diye küstü, arkadaşlarım baktı ben onları aramıyorum, onlar da beni aramamaya başladı artık. Münasebetim olan kızlarda görüşmeyi kesti artık.
Nedense kimseyi telefonda arayıp konuşmak gelmiyo içimden. Whatsapp tan falan yazışmak bi nebze olsun daha iyi benim için.
Telefobi diye bişey var mı bilmiyorum ama varsa ben de ondan var galiba.
şu sıralar yapmak istemediğim eylem hatta gelen tepkilere rağmen tekrardan sessize almaya başladım teli sanırım psikolojim bozuluyor durduk yere be sözlük.
yav hele kaç aydır iletişimde olmadığım insanın durup dururken beni araması kadar sinir bozucu bir durum yok. bir sordun mu müsait misin diye, arayabilir miyim diye mesaj attın mı be insan?
nedense beni tedirgin edem eylem. hele bir de fazla samimi olmadığım insanla konuşuyorsam o sessizlikler beni geriyor. inatla aramayın ya hoşlanmıyorum diyesim var.
gerildiğim eylemdir. hele ki ciddi bir konuşmaysa veya karşımdaki fazla samimi konuşuyorsa sesim titrer, incelir, kısılır kısacası anlatamam arayın ve görün hayattan soğutmazsam adam değilim.
şu hayatta en nefret ettiğim şeylerden biri, neden açmadığıma yalan bulmaktan yoruldum ya bu arada bedava dakika gelmiş ya uzun mesafe ilişkisi varsa telefonu vereyim konuşsunlar yazık
Güzel eylem. mesajlaşmaya kıyasla vurgu, tonlama yapılabildiği için yanlış anlama pek olmuyor ve samimiyet de kuruluyor daha çok. Ancak fazla olunca da konuşacak konu kalmıyor karşındakiyle. Az, öz yapmalı gibi.
