Çalışma arkadaşımda farkettiğim tuhaf alışkanlık. Telefon çalar çalmaz kağıt kalem arar gözleri. Bir a4'e kılıç yazar mı insan. Yüzlerce kez kılıç yazılmış bir kağıt kalır görüşme sonunda. Üşenip sormadım da nedir lan bu kılıç diye.
o kadar kaptırır ki insan kendini, karalanmaması gereken önemli şeyleri bile görüşme bittikten sonra abuk sabuk kelimeler, şekiller, resimlerle kaplanmış bulursunuz.
bir yerlerde okuduğum kadarıyla bu eylemi yaparken bilinçaltımızı yansıtıyormuşuz. mesela hologram çizenler takıntılı insanlar oluyormuş. bu liste böyle devam ediyordu. velhasıl kimliğinizi dışarı vurabileceğiniz bir eylemdir arkada ipucu bırakmayın derim.
telefonun bulunduğu alanın yakınlarındaki duvarda bir adet takvim varsa ebeveynler tarafından yazılanların okunup rezil durumuna düşülmesi ihtimali vardır...
örnekleyelim hemen;
-çerno az gel yavrum (ses tonundaki şefkat can sıkıcıdır)
-ehehe geliyim annecim
-eee şey kızım, takvime bişe yazmışsın baban sordu acaba ne anlama geldiğini yavrucum? (evet panik atak geçirmenin tam vakti)
-öhömmm şey valla hatırlamıyorum anne ne yazmışım?
- oyarım yazmışsın kızım oyarım yazmışsın evladım???
dikkatli olunması ve mantık çerçevesinde çiçek böcek çizilmesi tavsiye edilir...
