bir durum. kimi duysam sıkılıyorum telefonla uzun konuşmaktan diyor. ama çoğu zaman telefonda uzun konuşanlarla dolu etraf. demek ki şöyle bir şey var. uzun konuşmuyorum demiyorlar. uzun konuşmaktan sıkılıyorlar. yani karşı taraf telefonda ne derse. her şeye " hmmm, he he, öyle mi, iyi, anladım" kısa cümlelerle deme durumu herhalde. swh.
Konuşmaktan keyif aldığım bir insansa hiç sıkılmam, üç gün bile konuşurum. Ama tabii o insan da bunu isteyecek, he he hö hö diyerek sallarsa bir daha da konuşmam zaten.
Benimdir; zaten anneannem ve dayım dışında (ihtiyaç gerektiren durumlar yani bir şey bildirme gerekliliği hariç) konuştuğum kimse de yok.
(bkz: beni bir sal)
gün içinde o kadar çok telefonla konuştuğum için artık normal hayatımda da birinin arayıp uzun konuşmasından sıkılıyorum. ayrıca detaylar beni boğuyor, sonuca gelmek en iyisi.
pek normal bakmadığım insandır. Karşındaki konuşma ihtiyacı da çekiyor olabilir ya da kendince önemli bir mevzu anlatıyor olabilir. Oflamak puflamak niye.
