- ALOOO BENi TANIDIN MI?
- yooo kimsin sen?
- ben ragıp aşkım.. nasıl tanımazsın! nasıl unutursun o ateşli geceleri sana yaşatan aşkını hı?
- ne? evladım bağır biraz... kimsin oğlum sen? de bakayım adını.
- hışşş de bakayım, üfle bi! kablolarda bozukluk varmış. üfle düzelsin.
- üfliyim mi? püffffffff
- ohşşşşş!!! aşkım benim. aloooooo orda mısın bebeğim?
- he burdayım!
- akşama hazır ol gelicem
- gelicen mi? nereye?
- aşkolsun sana gelicem bebeğim...
- e gel buyur gel. kimdin sen?
- ragıp
- ananı da al gel ragıpbey evladım...
o değil de 90lı yıllarda çocuk olmuş ve telefon sapıklığı yapmayan var mıdır aramızda bilinmez ama (ki ben o'na 90lı yılların ruhunu yaşatan insan demem) küçük küçük lolita sapıklıklarımız vardı bizim de.
yaşanmış hikayeden;
kuzen rastgele lojmanlardan birinin evini arar. o zamanlar her evde telefon olmadığından aranacak yer kısıtlıdır.
kuzen: aloooo iyi günler beyfendi kusura bakmayın rahatsız ettik.
madur: iyi günler, buyrun
kuzen: beni tanıdınız mı?
madur: yaaaseeeemin hanım??
kuzen kendini yere atıp şoka girer. "bana ismimle seslendi, yasemin dedi kızlar" der yığılırız.
kulaklari zor duydugu icin karsisindakinin ne dedigini anlamayan ninedir. ama esasinda icinde yatan hazir cevaplilik ve caninin sikilmasi telefon sapiginin hakkindan gelmesine yeter de artar. zira normal bir insan direk olarak, ay pis sapik veya, ulan senin anani, diyerekten telefonu kapatir. zihnim benim yaniltmiyorsa bunun hakkinda komik bir karikatur okumustum ama su an aklima gelmiyor.
