yıl 90 ların ortası,
kafadan numara çevirirdim,
tel. açan genç kız ise birini sorar,
arkasından espri yapar, konuşmaya çalışırdım.
kendimi tanıtırken olmadık yalanlar sölerdim.
masumduk ama kızlar iel buluşup max. öpüşmekti hayal.
daha ötesi ne olabilir di ki ...
Lisede her karne günü 10 kişi kadar toplanıp yapardık bunu, herkes sırayla bir numara sallardi, telefonu döndürürdük aramızda. Kimin uydurduğu numara çalarsa o konuşurdu. Sonra gülerdik buna. Komik bi şey de yok halbuki ortalıkta bildiğin çocukluk bizimkisi. Neyse işte lise bitince bi daha hiç yapmadik. Taaa o zamanlar bitti bu telefon sapıklığı işi evet.
güzel günlerdi dedirtir. telefon gelirdi derlerdi ki ; dolaptaki yumurtaları götünüze sokun diye. tam sinirden kudururken 2. telefon gelirdi ; pişti o yumurtalar artık çıkarabilirsiniz diye. kafayı yerdik bir güzel.
unutulmaya yüz tutan bir zanaatten bahsediyor sanki kösnük.
(bkz: trt)'de bu sapıklığın son temsilcisi üfleyen necati ustayla yapılan söyleşiyi tavsiye ederim, göz yaşını avucuyla silerken artık insanlar makinayla sapıklık yapıyor bize kimsenin ihtiyacı kalmadı derken yüreğim parçalanmıştı.
çok hayırlı bir tarihe karışmadır.
