Sözlükteki yazıları dikkatlice okuyorum ve bu vakitte şunu fark ediyorum, yazdıklarımızın çoğu tekrarlanmış fikirlerdir. Bizler, Düşünmeyi mi unuttuk? Okuduğum yazılar arasında insana özgü kelimeler bulmakta zorlanıyorum. Siyaset, cinsel sapkınlıklar gibi başlıklar her gün birilerinin gündeminde, burada dahi anlaşılmazlıkların dili, şiddet. Fikrimize ters bir anlayış gördüğümüz zaman küfretmek nedir? Küfretmekten ve tekrarlamaktan bıkmadık mı? Hiç mi yeni fikirlerimiz yok? Biraz kaliteli yazılara denk geliyorsam da bu yazılar ya özel hayatı konu alan anılar,düşünceler, fikirlerden oluşuyor ya da alıntılarla süslenmiş kelimeler birliğinden oluşuyor. Bunlar, sevimsiz bulduğum birinci guruptan binlerce kez yücedir ama burada da başka insanların düşündükleri kadar düşünebiliyoruz, onların fikir hududu dışına çıkamıyoruz. Büyük bir kısır döngü içindeyiz ve yola çıktığımızda dahi rucu etmekten geri duramıyoruz... Üç noktayla beraber yazdıklarımı sildirecek bir düşünüş gerçekletirdim. Fikirleri tekrarlardan kurtarmanın ikinci bir yolu geldi aklıma. Birincisi alıntılardan ( umarım alıntılar demekle neyi kast ettiğim anlaşılmıştır) yola çıkarak yeni fikre ulaşmak, ikinsi ise tekrarlandığını düşündüğümüz fikirlere başka bir açıdan bakmak. Bir örnek, her gün namaz kılan biri abdest almayı alışkanlık haline getirmiş ve bunu sistematik bir şekilde gözü kapalı yerine getiriyor olsun. Bu eylem tekrarlanmış bir fikirden bahsetmemizi mümkün kılar. Bununla beraber ab, su demektir ve dest ise el... Abdest ise toprağın suya kavuşma anıdır düşüncesi yıllardır abdest alan birinin fikrine işlense, tekrarlanmış fikirlerden kurtulup sıradan abdest algısını topraktan göğe değiştirmez mi? Alışagelmiş sıradan hayatımıza yeşillik ve tazelik katacak bir dünya görüşü...
