bu başlığı doğru mu açtım bilmiyorum. eskidendi çok eskiden. o zaman gençtik tabi saftık,içimde kötülük yoktu,gerçekten yoktu,hani kimse size yalan söylemez sanırsınız ya her söylenen doğru sanırsınız ya da siz sanmazdınız ben sandım belki de. işte o zamanlarınızda saf olmamanız gerektiğini hissettiren olaylar vardır. işte o anı tekrar yaşamak istemezdim.
çocugunuzu , yogun bakıma kocaman bir serumla, hemşirenin götürdüğü arkasından bakakaldıgınız andır. yogun bakım odasının perdelerinin arasından çocugunuza bakmaya çalısıp,dokunamadıgınız andır.eşinizi hastane koridorunda,bankta uyurken görüp kıyamadıgınız andır.
bu anlar hiç bitmez hayat böyle bir sey .
15 mayıs tarihiyle birlikte başlayan acımı diğer sevdiklerimi de kaybederek tekrar tekrar yaşadığım o ölüm anlarıdır. 15 mayısta dediğimi çok iyi hatırlıyorum nolur allah ım bana böyle bir acı yaşatma daha diye yalvarmıştım ama son 6 ayda 5 ölüm haberi aldım ve o an ı tekrar tekrar yaşadım.
acısıyla tatlısıyla her an.. bir kere yaşansın ki güzelliklerin bi özelliği bi sıradışılığı olsun -ki zaten özel ve sıradışı anlar güzel anlardır- ,kötülükler ise bir daha tekrarlanmasın..
büyük umutlar beslemiş ve karşısına çıkacaksınızdır.''seni seviyorum,kendimin yanında yüceltebilecek kadar çok.herşeyimden,sahip olduklarımdan vazgeçebilecek kadar çok..'' diyeceksinizdir.daha demeden,el ele tutuştuğu biriyle gelir.merhaba ! dersin,bir daha görmessin.
