oğuz atay - tutunamayanlar,
oğuz atay - tehlikeli oyunlar.
tehlikeli oyunları 2 defa, tutunamayanları 4 defa falan bitirdim. tabi tutunamayanları bi kaç defa da yarım bırakmışlığım oldu. en son gecen ilkbahar okudum. her defasında oldugu gibi bu defa da bambaska bi şekilde etkiledi beni. en net hisseetiğimde, ben tamamım artık, ölebilirim, herseyin sonuna ulastım.
bi kitabı bi kaç defa okumanın zaman kaybı olduğunu düşünenler olabilir. ama kitapların insanlara hissettirdikleri vardır. bu dur önemli olan. ki benim için özellikle tutunamayanlar bambaşka bi boyuttadır bu konuda. sanki, kutsal kitabım gibi.
Kaosun Kutsal Kitabı - Albert Caraco ve intihar-Edouard leve.
Kaosun kutsal kitabı gerçekten benim de kutsalım oldu. Ölüm, döngü, dünyayı kıyamete sürükleyen her şey, kaos, yine de az buçuk bulundurduğu iyimserlik, öfke tamamen kendimi buldum.
intihar kitabı ise intihara karşı duyduğum saygıdan ötürü. Kişinin kendi yaşamına son vermesi dünyadaki tek özgürlüğüdür. Tek özgür iradesidir. Yazarın 2. Tekil şahıs kullanımıyla birlikte yine kendinizi bulduğunuz bir kitap. Kalp kırıcı da olsa çok sevmiştim, hâlâ da severim.
(bkz: pal sokağı çocukları)
Ortaokulda okuduğum, kitabı elinden bırakamamak sözünün ne anlama geldiğini öğrenmişen hiç bitmesin istediğim çocukluk kitabım.
