teknoloji iyi insanların lehine, kötü insanların alehine olan bi durumdur.
telefonda vatan hainliğini konuşan vatanı şöyle bölelim böyle bölelim diyen bi insanın, telefonu dinlenilip yakalanınca, benim telefonum dinleniyor buna hakkınız yok, diyor ve gülünç duruma düşüyor. iyi insan içinse herhangi problem söz konusu olmayıp, yakalanmaktan korktuğu birşey olmadığı için gayet rahat davranıyor.
cebinde sigara yakalanan çocuğun babasına; senin benim cebimi karıştırmaya hakkın yok. demesi gibi birşey.
baba: lan sus zamk.***
ve sonuç; baba haklı.
tembel götlerin biricik sevdası olduğu kadar ebeveynlerin de en kanlı düşmanıdır. şöyle ki; ev telefonuna dadanan sapıktan anneme illallah gelir ve annem "durun ben şimdi bulurum onu" diyerek redial tuşuna basar, olaylar gelişir.
uçan arabalar çıkana kadar zerre umrumda olmayan, bir dağ evinde yaşarım yani ne var. diş fırçalarıyla bu kadar uğraşacağınıza gidin buna eğilin! izin verilmiyor falan dinlemiyorum, ölüp gidicez lan, şerefsizler..
hem kaprislerinide çekmek zorunda değilim amk, yok bunlar bende yok, yok efendim burda ne yazmışsın anlaşılmıyor. içinde patlassın engin abicim, artık kendi kendimin kasetçisiyim.
çin'nin kuzeyinde bir köyde demir yolu çalışması yapılmaktır.köyden yaşlı bir amca işçilerden birine sorur:
-evladım siz ne yapıyorsunuz burda?
-tren için ray döşüyoruz amca.
-ee peki neden?
-sen tren nedir bilmez misin be amca?bu tren denilen araçla artık uzak olan yollar kısalacak mesela 18 saatte gittiğin yere artık 6 saatte gideceksin?
-peki evladım geri kalan 12 saatte napacaz?
önceden insanların teknolojiyi yakalamak gibi bir derdi vardı artık bu durum tam tersi oldu. yok şöyle telefon varmış, yok şöyle bir alet varmış şaşırır kalırdık.ama şimdi beklentilerimiz ve bağımlılığımız o denli yükseldi ki ihtiyaçlarımıza ve beklediklerimize cevap veremez hale geldi.
toplumlarin hegemonyasindan kurtarilmasi yada daha az bagimli olmasi gereken, insanlarin haddinden fazla bagimli hale getirildigi kavram. bir sebepten kiyamet filmlerindeki gibi düzen cökse mllet acliktan birbirini yer zira insanlar kendi kendine yetebilme hususiyeti kaldirilmis insanlar bebek gibi bagimli hale getirilmis. Filmlerde kabus senaryolarinda her sey tasvir ediliyorda böyle bir durumda aclik ve sonrasinda olusabilecekler hic tasvir edilmiyor nedense.
zorunda mıyam aga? basit bir hayat istiyorum lan. bilgisayarımda, cep telefonumda, evimdeki televizyonda makul bir standart istiyorum. tamam millet deli gibi takip ediyor. hatta takipten öte yenilik talep ediyor ama sırf bu adamlar düşünülerek de olmaz ki.
götü başı kırılmış samsung telefonla takılıyorum. hepi topu sağı solu arıyorum, bazen de sms atıyorum. çok uzun süre kamerasız telefon konusunda direndim. telefonum bozulunca mecburen kameralı aldım. yakındır bu da bozulacak çünkü 150 tl'lik telefondu bayadır da kullanıyorum.
resmen gözümde büyüyor. "efendim bu dokunmatik. şu internete bağlanıyor. bununla aynı anda hem maillerinize bakıp hem arkadaşlarınızla sohbet edebiliyorsunuz. bu nerede olduğunuzu otomatik bildiriyor" falan filan diye taarruza geçecek satıcı. "hayır, ben siyah, mümkünse kapaklı, mümkünse kamerasız, küçük, sadece arayıp mesaj atabileceğim bir telefon istiyorum var mı?" dediğimde bön bön yüzüme bakacak.
teknoloji çok güzel, faydalı da bi yandan. ama teknomoronları da düşünün kardeeşşiim. resmen zorluyorlar bizi, adapte etmek için. zorunda mıyam aga? daha fazla özellik daha fazla tüketim, daha fazla para. tadım kaçtı yine amk.
