öncelikle yazar notu: bu başlığın ilham kaynağı sakin'in ikarus başarsa şarkısıdır.
tekil hayat sanıldığı kadar kolay değildir aslında. topluluklar içinde bir başına "ben burdayım" demek ve dedikten sonra da burda olduğunu gerçekten çoğullara hissettirmek göründüğü kadar basit değildir.
tekil hayat bazıları için bir tercih, bazıları için zorunlu gidilmesi gereken yoldur. sonuç yinede değişmez. teksindir. bir başınasındır. bir çay içmek istesen dışarda kimi arıyacağını bilemezsin. bir sorunun olsa kimle paylaşacağını bilemezsin. sonuçta teksindir. yalnızsındır bu hayatta. herkes bir ayağını basıyorsa sağlam sen iki ayağını basmalısın yere.
birilerine karşı güç gösterisinde bulunsan seni destekleyecek kimse yoktur. aslına bakarsan hangisi doğru? çoğul olmak mı tekil olmak mı?
dünyaya gelirken tek başımızaydık giderken de öyle olacak. o zaman bir çift olmanın amacı ne?
son olarak: bir gün tekil hayatlar da devrim yaparlar.
bir varmış bir yokmuş diye başlayası geliyor insanın. nedense bir masal havası var bu sözün içinde: tekil hayatlar. modern zaman masallarından hani. kendimi mi kandırıyorum? masal dediğin kandırmak değil midir ki?
yine geldik aylak terkedilmişliklere vurduk güneşin yüzünü. bakamadığımız her suret yaktı nedense tenimizi onun gibi. ya biz çoğul olmayı beceremedik ya da çoğunluğun oyları çoğulluğumuza yetmedi.
