açlıktan ölmemek için gıda çalmak dışında hırsızlığın her türlüsü orospu çocukluğudur. açlıktan ölmek üzere olanlar da zaten dünyanın zenginliğini en çok çalan en büyük orospu çocuklarının dünyaya hediyesidir ya orası apayrı bi mevzu. neyse konu çok dağılmasın.
fikir hırsızığı, emek hırsızlığı, yankesicilik, dolandırıcılık... hırsızlığın her türlüsü gözümde kansızlıktır ama be kardeşim;(!) ben bu tekerlekli sandalye çalanları gerçekten anlamıyorum. anlamlandıramıyorum. anlamak istemiyorum. dünyanın bu kadar orospu çocuğu olmasını düşünmek istemiyorum.
ulan amın evladı! tekerlekli sandalye demek, bir insan için ekmek su gibi bir ihtiyaç demek. bu adam yürüyemiyor demek. bu tekerlekli sandalye onun dünyası demek. onu sosyal hayata bağlayan tek can damarı demek. o çaldığın tekerlekli sandalye karşılığında ne kadar para kazanıyorsun ki; iki tekere dünyasını bağlamış bir insanın bacaklarını çalmanın soysuzluğunu-kansızlığını-karaktersizliğini içine sindirebiliyorsun.
bunlar gerçekten çok fazla. her hafta gazetelerde, televizyonlarda tekerlekli sandalye hırsızlığı haberi çıkıyor karşıma. gerçekten insanlığımdan utanıyorum artık. buraya bulabildiğim birkaç örnek bırakıyorum. belki birileri okur, belki bir faydası dokunur, belki bu işi yapanlardan biri görür de insan olduğu aklına gelir diye...
mesela bu ezgi. 12 yaşında. doğuştan felçli. göremiyor üstelik. duyamıyor hatta konuşamıyor da... ama o sandalyeyle dışarı çıktığını anlıyor. dışarı çıktığında gülüyor. daha az ya da hiç ağlamıyor. bu dünyada onu mutlu eden tek şey belki de dışarda geçirdiği bikaç saat. onu dünyaya bağlayan tek mutluluk bu. işte şerefsiz köpek, sen bu kızdan hayatını çaldın!
