su hayat denen kenefe katlanmak için kişi kendini sarhos eder. ite bunu yaparken kimisi benim en iyi dostum içki sigaram der kimisi ise kendini kandirmak için bir mesgale bulur.
kimisi isi ile sarhos eder kendini,
kimisi hayalleri le sarhos eder,
kimisi ise sonu olmayan askla sarhos eder,
kimisi kendisi ile sarhos eder kendini,
kimileri ise kendilerine itiraf etmekten kacindiklari bir yalanla sarhos ederler kendilerini.
sonuc mu? bol alkollu gecen bir gecenin sabahinda hissedilen aksamdan kalmaliktir.
ahlaki ve benzeri düsünceler kişinin kafasinda boza pisirir.
kendinize gelmeye calisirsiniz ama na mumkun. tekrardan sarhos etmeye bakarsiniz.
böyle sürer gider ömrü hayatiniz boyunca ta ki bir gün karacigeriniz ayvayi yiyinceye kadar. o zaman iste güm diye geberir gidersiniz.
simdi en zararsiz yol kendini tekel maddeleri ile sarhos etmektir. çünkü öbürkileri bir an sürer ve hüsranla sonuclanir.
