binlerce tekel işçisinin ekmek ve onurları için günlerdir ankarada direnmesidir.
Akp'nin ve polisin bütün saldırılarına kadın, erkek, çoluk çocuk, direnmesidir. Bugün mücadelenib adıdır.
nedense sözlüğün demokrasi neferlerinin, hakkında tek kelime etmediği (edemediği) direniştir.
aylardır bırak ankara' yı ülke sallanıyor, ancak bizim demokrasi ve özgürlük savaşçılarımız bu olay hakkında tek bir entry girmiyorlar. giremezler zira yaftalayamıyorlar. kemalist, yobaz, darbeci, kürt, faşist vs. vs. gibi başlıklar altında çiğneyemiyorlar. zira o tabloya bakınca, tüm türkiye' yi görüyorlar. darbe planları hakkında sinek konsa anında sözlüğe taşıyan demokrasi neferler, nedense milyonları ilgilendiren bu direniş hakkında tek bir satır dahi geçmiyor, geçemiyorlar.
bunun adı demokrasi olmuyor, bunun adı özgürlük savaşı olmuyor, bunun adı mücadele olmuyor öyle mi? ben söyleyeyim, işinize gelmiyor. o tablonun gerçekliği hiç kimsenin işine gelmiyor. gerçekliğin, bu ülkedeki en büyük ve tek sorunun boğazdan geçemeyen iki lokma ekmek olduğu hiç kimsenin işine gelmiyor. peki bu son 10 yıldır adeta çiçek gibi açan ve son yıllarda açmaya devam eden demokrasi neye, kime hizmet ediyor? mavi ekran tabi.
Türk Tabipler Birliği nin açlık grevinin neden olacağı kalıcı hastalıklar, hasarlar konusunda yapacağı uyarılar, bilgilendirmeler ve sağlık kontrollerinin ardından açlık grevi başlayacaktır.
Kimimiz üç, kimimiz iki gündür uykusuz. Gözlerimiz acıyor ama otobüse binene kadar farketmiyoruz bunu. Seslerimiz kısılmış, sabaha kadar türküler söylemekten, direnişe moral sloganlara eşlik etmekten. Kimimiz hastalanmak üzere, ama terk etmiyor direniş alanını Ankara'nın soğuğuna rağmen.
Sıra sıra dizilmiş çadırlar. Yan yana Bitlis Tekel işçileri, Samsun Tekel işçileri, izmir Tekel işçileri... Türkiye'nin her yerinden işçiler kardeşleşmiş bile... Onları kardeşleştiren umutları. Zincirlerinden başka kaybedecek başka şeyleri olmayışı.
Dışarıdan bakınca sanki bir festival alanı Sakarya caddesi. Tüm esnaf - burger king hariç - açmış mekanlarını direnişçilere. Yemek gönderenler, tuvaletlerini kullandıranlar, tentelerini çadır yapanlar... işçiler çadırlarını destek için gelen kurumlara da açmışlar. Ateşler yakılıyor. Halaylar çekiliyor. Sokak tiyatroları yapıyor bazıları. Kimisi sohbetlerine ortak oluyor. Kimisi çocuklarla oynuyor. Bazıları tüm çadır alanını dolanıyor tek sıra halinde. Tayyip'e uyarlanmış şarkılar eşliğinde... Sloganlarla.
" bir taş attım pencereye tık dedi
emine çıktı tayyip evde yok dedi vay vay
atalım mı yumurtayı atalım mı vay vay
bunun için onbeş sene yatalım mı vay vay "
" BiR TAYYiP ALANA, MELiH GÖKÇEK BEDAVA "
" BiZDE AMPÜLE AMPÜL DERLER "
" BURDAN MECLiSE GiTSEM
4/C YALAN OLUR MU?
AL BUNU ALAMAZ MISIN?
SEN NE BiÇiM DELiKANLISIN "
" HASTANE KAPISINDA HASTAYI SOYAN
OKULUN KAPISINDA VELiYi SOYAN
HALKINI YOKSUL iŞSiZ BIRAKAN
IMF UŞAĞISIN ..................... " *
Kadınlar. En çok kadınlar. Eşlerinin "boşarız" tehdidine rağmen, çocuklarını akrabalarına bırakıp gelmiş işçi kadınlar. Çoğunun gözleri hüzünlü. Eşlerinin peşinde direnişçi olmuş dünün ev kadınları... Bazen susarak, bazen şarkılarıyla, bazen eşlerinin omzunda uyuyarak direniyorlar.
Ve binlerce işçi ankara'nın karı kışı demeden direniyor.
Binlerce işçi Türk-iş'e rağmen, kör gözlere, sağır kulaklara rağmen direniyor. Kendilerini de eleştirerek, kendilerine de kızarak sustukları için bunca zaman. Başkalarının başına geldiğinde sustukları için...
Kendi adıma, son onyılların en büyük direnişine tanık olduğum, gözlerindeki inancı gördüğüm için mutluyum.
Direne direne kazanabileceğimizi bir kez daha hatırlatıyor tekel işçisi bana çünkü. Vezirköprüişçilerinin çadırına konuk olduğum için mutluyum. dayın burda görse seni neler söyler, dönünce gördük demeyelim diyorlar. aşırı sağcı, nüfuzlu bir dayının yeğeniyim çünkü. gülüyorum. söyleyin diyorum. hatta arayın şimdi. hep birlikte konuşalım.
Alanda karşılaştığım Barva, benden yazar olmaz, oblomov'a da bir kez daha selam ederim. Onlarla orada tanışmak anlamlıydı.
Yüzbinlerce işçinin Ankara'da Akp yönetimine karşı verdikleri mücadeledir. Gözyaşarıcı bombalara, tanzikli suya, tartaklanmalara ve yerde sürüklenmelere rağmen verdikleri ekmek savaşıdır.
bizim insanımız ateş kendi evine düşmedikçe umursamaz ve yaşamına devam eder. bir yaşam mücadelesi verilen direniş evet ancak daha öncesi? paralarını alırken, bir işleri varken, neden haksızlıkları görmezden geldiler ve oy vermeye devam ettiler? kendilerine bulaşmayacağını düşündükleri için olmasın.
o yüzden bu genel bir hak direnişi değil, can havliyle yapılan bir direniştir. belli bir tabanı olan direniş değildir. bir şeylerin başlangıcı veya değişebileceği sinyali de değildir. basit bir sebep sonuç ilişkisidir.
ve bu direnişi kırmak mı istiyorlar? sihirli kelimeler; "tamam sizi işe aldık".
