bencildir, bir seyi sahiplenince paylasamayandir, ilginin surekli ustunde olmasina alistigi icin dikkat cekme cabasinda olan kisidir. kendimden biliyorum ve genelde de cok kiskanc tiplerdir.
içinde bulunduğum durumdur. Şikayetçiyim. Ama yapılacak bir şey yok. Şimdiye kadar tek çocuk olduğumu söylediğim her ortamda öğrenenlerin tek çocukla ilgili ön yargıları yıkılmıştır. Beni böyle yetiştirdikleri için aileme teşekkür borçluyum. Fakat yadsınamaz bir gerçek vardır ki tek olmak zordur. Yalnızlığı daha bir içinizde hissedersiniz. Hep kardeş istediğimi dile getirmişimdir. Hatta 6 7 yaşlarımda geceleri küçük kağıtlara bu isteğimi yazar yastığımın altına koyardım. Sabah uyanınca da kağıt orada duruyor mu diye bakardım. 8 9 yaşındayken arkadaşlarım kardeşlerini de alıp gelirlerdi. Beraber oynardık. Buruk kalırdım onların yanında. Güzel yanları var tabi ki. Ailenize yakışır şekilde davranmak istiyorsunuz ve böylece hata yapmaktan kaçınıyorsunuz. Herkes ister bunu ama tek olunca doğru da yanlış da göze ayrı görünür. Başarılarınızda ayrı bir gurur taşırsınız. Bu gurur ailenizi mutlu ettiğiniz için... Ama hata yaptıysanız size kimse kızmasa bile uyku uyuyamazsınız.
surekli hakkinda robotmus gibi tanimlama yapilan cocuk. farklidir ama belirli kategorilerle siniflandiramazsiniz. haklarinda kesin bir sey soylenmesi zor olsa da, ozel olduklarini soyleyebiliriz. cunku bircok olayla yalniz basa cikarlar. sanilanin aksine her aile de bu tek cocugu simartacak kadar ustune dusmez.
Şımarık olmakla alakası yoktur, o tamamen yetiştirilme tarzıyla ilgilidir. Çoğu zaman güzel görünse de tek çocuk olmak hayatta yalnız olmayı da beraberinde getirir.
büyüdüğünde de yalnız kalması yüksek ihtimal olandır. tek oluşunun ve paylaşmayı bilmeyişinin etkilerini çok zor hazmeden,kabullendiğinde sosyal çevresinde yine tek çocuk oluşuyla şahlandırılacak ve fakat yalnızliğını hiç bir zaman hiç kimseyle paylaşamayacaktır.
19 sene kardeşinle birlikte yaşadıktan sonra çocuk bir haftalığına tatile çıkar ve siz evin tek çocugu kalırsınız. Allahım ne guzel bir duygu bu ya kimse birseyine karışmıyor annen baban sadece seninle ilgileniyor. farkettim ki ben özlemişim bunu.
televizyonda hep onun istediği seyredilecek bilgisayara oturunca kavga çıkar neyse ki laptop alınca bu sorunumuz çozuldu. erken yatar herşeyi yemez ayyy o kanun gibi yaşar ben aşırı free o yuzden aynı yoldan gitmek zor oluyordu. ama bir hafta sadece...
aslında şimdi ikimizde evde yokuz faklı şehirlerde üniversite okuyoruz hatta farklı ülkelerde. tabi ki onu çok özlüyorum ama evin tek çocugu olmak da başkaymış be.
doğacak olan cocukları şansız olacak olan çocuktur. bu tek olan cocuk erkekse çocukları amca ve haladan eğer kızsa teyze ve dayıdan mahrum kalacaklardır.
evin hem büyüğü hem küçüğü olunması sebebiyle bir çocuğu bunalıma sürükleyebilir.
- sen küçüksün yapamazsın
- sen büyüksün bunu kendin yapmalısın
cümleleri arasında, çocuk anlayamaz, "ulan büyük müyüm, küçük müyüm? karar verin", diye düşünür. hem bakala çakkala sen gidersin, evin küçüğü gibi, hem de evde işlere yardım etmen beklenir, evin büyük çocuğu gibi. kavga edecek kardeş olmadığından, sürekli ananla babanla dalaşırsın, "asi" ilan edilirsin evde.
evde, bütün ilgi senin üzerinde olduğu için, okula ilk başladığın yıllarda, kimse seni sallamayınca da bunalıma girersin, sevgilin tarafından terkedilince de, kardeşi olan adama göre daha fazla bunalıma girersin.
evde, akranın kimse olmadığı için, kendi kendine oyunlar icat etmek zorunda kalırsın. kendi başına bir şeyler yapmaya o kadar alışırsın ki artık, birileriyle alışverişe gitmek, birileriyle sinemaya gitmek garip gelir sana.
ama en kötü yanı, bir yerlerde okuduğum bir cümledir, bu cümleyi okuyunca dank etmişti kafama. tek çocuk olan bir edebiyatçının, annesi ve babası öldüğündeki ruh halini anlatıyor.
"hiç bir zaman bir kardeşim olsun istemedim. fakat onları kaybettiğimde, yer yüzünde benimle aynı acıyı çeken, bir kişi daha olsun istedim. insanlar sizi teselli etse de, sizinle aynı acıyı çekmiyorlar sonuçta"
cümle tam olarak böyle olmasa da buna benzer bir şeydi. ailemi kaybedersem, nasıl derinden yaralanacağımı hissettmiştim ilk defa.
- kaç kardeşsiniz ?
+ 0 kardeş.
- nasıl 0 kardeş?
+ kardeşim yok yani
- ama 0 kadeş diye bi şey olmaz.
+ ben, benle kardeşiz böyle şeyde olmaz
- mantıklı bir önerme.
+ bencede.
herşeyin kendisine ait olduğunu zanneden,herşeyin hakimi olduğunu zanneden fakat acınacak durumda olan çocuktur.çünkü yapamadığı ödevi soracak bir ablası yoktur.derdini kardeşinden başkasının dinlemeyeceği bir çocuktur. kısaca yalnızdır.
anneler'in kızdıgı zamanlarda; bir evde iki çocuk olacağına biri orman'da çubuk olsaydı dedigi sözdür. tabi bu buhranlı zamanlarda söylenir. velasılı bir kardeşin yerini de hiç bir şey dolduramaz hani.*
birisini kolayca yaftalamak için kullanılandır kendisi. şöyle ki; size sorarlar kaç kardeşsin diye. cevabın tek çocuğum bense eğer o bakışlar bir anda değişir. böyle üstten üstten bakmaya başlar. ne rahat valla oh şeklinde yorumlar yapar. sen o bakışlardan anlarsın ki senin için 'ahanda şımarık' demiştir içinden. oysa bir anda şımarıktır kesin bu diye yaftaladığı insanın aslında iki üvey kardeşi olduğunu bilmez. nereden bilsin ki, ama yaftalamaktan geri kalmaz. o şımartılmış olan çocuğun aslında babasını senede bir kere bir ay gördüğünü bilmez. onun kafasında canlanmış olan elleri kolları hediye dolu, hep ona çalışan ebeveyn görüntüsü yoktur aslında. anne hem çalışır hem de annelik yapmaya uğraşır. ama bunu bilmez. nereden bilsin ki. tek olmanın evdeki sıkıntısını bilmez bilemez. bir şeyler paylaşacak kardeşlerin olmasını istemenin nasıl bir şey olduğunu bilemez. abim olsaydı da beni korusaydı, kendimi güvende hissetseydim duygusunu bilemez. kardeş kavgalarını özlemenin nasıl bir şey olduğunu bilemez o. senede bir kere gördüğün kardeşlerinle kavga etmeye zaman bulamadığını, özlem bile gideremeden ayrılmak zorunda olduğunuzu bilemez. tek çocuk olan bu kızın oradan oraya savrulup durduğunu yıllarca bilemez. ama karar vermiştir o, hiç tanımadığı bu insan tek çocuk olduğu için şımarıktır. evet haklısınız şımarık olmak için gereken tek şey tek çocuk olmak.
sanılanın tersine şımarık olmayan, şımarıklık yapma gibi bir lüksü olmayan çocuklardır.ilgiyle beslenirler, yeşerirler, büyürler.ilgi çekmeyi severler. küçük yaşlardan itibaren ilgi çekecek püf noktaları öğrenirler. kalabalık içerisinde bunu uygulamaya koyarlar. sevdikleri insanları kaybetmemek için bırakın şımarıklık yapmayı, sevdikleri kişilerin şımarıklıklarını bile sonsuz tolere ederler.en büyük kaygıları yalnız kalmaktır.bu evde yalnız kalmak korkusuna benzer bir korku değildir, hayatta yalnız kalmaktan korkarlar.genel yapıları itibariyle yetişkin olduklarında hayatlarında kesin ayrımlar yapacak çocuklardır.iyi ve kötü ya da siyah ya da beyaz gibi ayrımları onları hayat boyu zorlayacaktır.çünkü gri rengi bilmezler, "fena değil, idare eder" gibi kavramlara sıcak bakmazlar.
