çocukken, üstünde türlü deneyler yapılacak bir kardeşe sahip olunmadığı için kişi kendini, bitki, börtü, böcek, kedi, köpek, kuş gibi bir çok hayvana adayarak doğayı tanır.
zararları karşısında pek bir anlam ifade etmeyen faydalar:
şöyle ki:
-ekmek almak için bakkala hep siz gönderilirsiniz
-babanın arabasını hep siz yıkarsınız
-veledlerle kavga esnasında karşı tarafa göz dağı verebilcek bir büyük kardeşiniz yoktur
-her istediğinizde bakkala gönderebileceğiniz küçük bir kardeşiniz yoktur
-tehdit ederek para sızdırabileceğiniz sizden büyük bir kardeşiniz yoktur
-anlamadığınız dersler konusunda yardım isteyeceğiniz biri yoktur
-okula yalnız gidip yalnız gelirsiniz
-anne-baba da çalışıyorsa akşama kadar koskoca evde yapayalnızsınıdır
-büyüdüğünüz zaman dertleşebileceğiniz, sizi hep kollayan bir abiniz bir ablanız yoktur.
-ileride çocuklarınızın amca, dayı, hala, teyze diyebileceği kimsesi olmayacaktır belki de.
koşullara bağlı olarak değişkenlik gösteren kimi zaman zarar kategorisine de girebilen faydadır.
(bkz: yalnızlık) hatta ve hatta
(bkz: yalnızlık ömür boyu)
el üstünde tutulursunuz. "ol" dediğiniz şey aileniz tarafından oldurulur. tadından yenmez bir durumdur. eğer tek çocuksanız ayrıcalıklı ve elit birisinizdir. başkaları evinde çikolata için kardeş kardeşe kavga ederken siz bunlara elinizde bir bardak cappucino ile gülüp rahatlarsınız. "kaderinize küsün veletler mızmız veletler" der geçersiniz.
aileniz gözünüzün içine bakar. yalnızlığa alışıksınızdır sonraları yalnız kaldığınızda koymaz ama daha çok yazılacak şey için
(bkz: tek cocuk olmanin zor yanlari)
