Tanrının yokluğuna inanmak bir numara mıdır? ne katabilir ki insana toplumsal ilişkilerinde? birileri ibadet ederken o etmez, uğruna can alıp can verebileceği bir dini veya tanrısı yoktur sadece. şapkasından tavşan çıkarıp, ip üstünde yürümesi beklenemez ki her insandan.
Zorunlu tanım: hayatı ateizmden ibaret olduğu sanılan insan.
numara yapmak için yanlış bir mefhumu seçmiş insandır. türkiye gibi her komünal ortaklığın dibine kadar şövenizme kaydırıldığı bir ülkede, birilerinin "prim yapmak" için ateizme gönül vermiş olduğunu ya da öyle görüldüğünü düşünmek en hafif tabiri ile saçmalamaktır.
- işin nedir?
- ateistim.
- inancini sormadim işini sordum.
- bende onu söyledim.
- allah allah evladim senin bir mesleğin bir ugrasin en azindan ne bileyim bir hünerin yok mu yahu.
- abicim bizim model böyle.
- sen sülalenin yüz karasisin galiba.
- yoo değilim, amcam seriatci, onun cocugu fetullahci, dayim keamlist, halam feminist, teyzem kemalist, teyzemin torunu ülkücü, teyzemin torunun esi komunist, eniştem gay, eniştemin babasi gay, büyük abim elitist, babam emo, kızkardesim rockci, dedem metalci...
- sizin sulale birşey yapmadan mi kimliklerine yaslaniyor?
- elbette.
- e size kim bakiyor.
- bakmasina gerek bunlara yaslanip üc bes kurus kazaniyoruz. ac değiliz acikta değiliz.
- hayatimda ilk defa böyle bir sülale görüyrum.
- efendi senin galiba gözlerin bozuk yahut turkiyeye turist olarak geldin.
- niye öyle dedin?
- bu işleri yapan klanlar ve bireyler türkiye'de nereye elini atsan var.
- peki sizin meslektekiler kaç kişi?
- bizim meslekte olmayanlar kaç kişi?
kendini aşmış ve belkide çok numarası olan insandır. biz tanrıya inananların zor zamanımızda, bizi teselli edecek kimse kalmadığında sığınacak, yalvaracak, günahlarımızı affetmesini dilediğimiz bir yaradanımız vardır; ancak o ateist deyip bi kenara attığımız insanın öyle zamanlarda sığınabileceği kimsesi yoktur. bu da o insanların bizden çok daha güçlü olması gerektiğini düşündürür bazen... hayatta gerçekten yalnız olduğunuzu düşünün bi... zordur kanımca.
