dantel işlerken oturmaya yarayan uzuvları fazlaca gelişen teyzelerdir bunlar.
toplu tasima araclarinda cam kenarini kapma telasesinden galip çıkmış kişinin hayallerini kabusa çevirirler..
omuzlar öne doğru yönlenip, bir güzel köşeye sıkışılır.
Sürü halinde gezerler. Otobüsteki gençleri hiç sevmezler, konuşanlara pis pis bakar, oturanlara da yer versin diye söylenirler. Kapalı çarşı, incik boncukçular yaşam alanlarıdır. Gelenekleri; altın günü, örgü günü,kısır günü, normal gün... Yani kısacası toplaşmak için yer ararlar. Muhabbetleri genelde memleket meselelerinden önemli olan mahalle meseleleridir. Genelde biçemleri (uslup) dedikodudur. Hepsi orflime ya da avon'a üyedir...
şimdi temelde insanların kendilerine karşı bu denli özensiz olup kilolarının alıp başını gitmesini eleştiriyor olsam da neyse diyelim konunun bu kısmına, kendilerini bağlar herkesin sonuçta kilosu. peki neden böyle ciddi bir giriş yapma isteği duydum bu konuda? efendim bu sevgili teyzelerimiz daha öncede belirtildiği gibi toplu taşıma araçlarında kendileri dışında konuşanlardan -ki özellikle gençlerse bunlar- hiç hazzetmez, yer vermeyenlere kızgınlıkları her hallerinden bellidir falan ama yine de dostlar benim bu konudaki en büyük ızdırabım bu teyzelerin sizin yanınıza oturduğu zaman siz yokmuş gibi davranmasıdır efendim. hayır bu sadece bana yapılan bişey mi bilemiyorum ama ben öyle kendi halimde otururken ki bir koltuğu bile tam kaplamıyorum nasıl olupta o derece sıkıştırabiliyorlar anlamıyorum. üstelik bir rahatlık ki sormayın hiç azıcık da olsa toplanayım düşüncesi falan da yok. heralde bu konuda yapacağımız bişeyde yok. allah bu başlığı açandan razı olsun en azından şuraya yazıp rahatladım biraz.
tek kişilik koltuğa sığmadığında umursamadığın ama aynı arabaya bindiğinde senin koltuğunu kaplamasıyla sinir olduğun teyzelerdir.
(bkz: sol butunu az çeker misin?)
